Ondanks de goede bereikbaarheid lijkt een groot deel van het publiek moeite te hebben De Fruitvis te vinden. De optredens laten dus even op zich wachten, maar Ilja Edwards vermaakt het reeds aanwezige publiek in de tussentijd goed met fijne plaatjes. De zaal lijkt op een groot atelier met in het midden een soort amfitheater: de grond is het podium terwijl de bezoekers plaatsnemen op de tribunes rondom.
Zangeres Marije van Rijn van Scarlet Mae neemt plaats achter haar keyboard en zegt iedereen even gedag. Voorheen trad ze solo op onder haar artiestennaam, maar sinds een half jaar heeft ze gezelschap van een driekoppige band. Vanavond speelt zelfs voor het eerst een violist mee. De meeste songs komen van haar titelloze debuut uit 2013; stuk voor stuk lieve liedjes met het lekkere tempo van de contrabas, het jazzy drumspel en een gitaar die niet vies is van een portie psychedelica. Het samenspel is sterk en wordt overgoten met de frêle stem van Marije. Ondanks dat ze tussen de nummers door het publiek weet te animeren, oogt het allemaal een beetje statisch, een beetje onwennig. Daar komt verandering in als ieder in de zaal een dierenmasker krijgt voor de videoclip van de nieuwe single 'Staring at Rhinos'. Met uitzondering van Marije zet de band zelf ook een masker op. Deze interactie tussen band en publiek zorgt ervoor dat de laatste drie liedjes met veel enthousiasme worden ontvangen. Eerste single 'Direction South' zorgt voor een fijn slot van een van de vele Rotterdamse opkomende acts die we moeten koesteren.