De Powerstage in Bibelot is lekker vol: aandacht genoeg voor het talent en zijn band. Mark trekt met zijn zwarte broek en zijn contrasterende witte jasje de aandacht, maar de persoon die echt opvalt, is de dame in een zwart-witte glitterjurk en met een dwarsfluit in haar handen. Haar aanwezigheid op het podium is wat bevreemdend. Wat doet zij hier tussen deze rockers?
Tijdens het eerste nummer - heel toepasselijk The Beginning genaamd - valt de enigszins misplaatste verschijning toch op haar plaats. De diepe tonen van de gitaar worden ondersteund door de mystieke klanken van de dwarsfluit en geven het nummer iets extra’s. Het raakt. En de glitterjurk is, hoewel wat bevreemdend, een eye-catcher.
De dame met de dwarsfluit, voorgesteld als Ellen Baksteen, verlaat na het eerste nummer haar plek op het podium. Mark speelt verder met zijn andere goed-op-elkaar-ingespeelde bandleden: toetsenist Wendy Heuvelmans, drummer Pieter van Hoorn en twee collega-gitaristen, Peter Vink en Ramon van Laatum.
Wordt het niet een beetje saai, alleen maar instrumentaal? Slechts de gitaar als hoofdmoot? Kan, maar wie van een goed stukje gitaarmuziek houdt, zal zich zeker vermaken bij een optreden van Mark. Het gemêleerde publiek vindt het in ieder geval verre van saai, getuige de reacties. Dat er geen sprake is van vocalen deert nauwelijks. Ook zonder woorden vertelt ieder nummer zijn verhaal.
Mark laat de veelzijdigheid van het muziek maken zien en houdt de vaart erin. Er is variatie genoeg en ook humor ontbreekt niet: tussen de nummers door maakt hij grapjes. Ook emoties krijgen een plek wanneer hij een nummer opdraagt aan zijn vader en moeder. Typisch Dordts om zo’n emotioneel momentje af te doen met weer een grap: “Het nummer heet P.A.M., want dat was de enige afkorting die ik wist te bedenken voor Pa and Ma.” Heerlijk. Toch, het nummer zegt genoeg over zijn affectie voor zijn ouders.
Veel te snel is het optreden afgelopen. Maar “meer nummers staan er nu eenmaal niet op het album”. De trots over het geslaagde optreden spat op het podium van ieders gezicht wanneer waarderend gejuich opstijgt uit het publiek.
Mark nodigt de aanwezigen uit voor een gezellig samenzijn in de Poplounge- “Vergeet daar vooral het album niet aan te schaffen”-, maar eerst maakt hij wat tijd vrij voor de verslaggever om zijn album toe te lichten: “Mijn voornaamste muzikale bezigheid is de band Knight Area. Daarnaast heb ik de afgelopen jaren verschillende nummers geschreven. Voor dit album heb ik daaruit keuzes gemaakt. Ik wilde dit heel graag doen, omdat je wanneer je gitarist bent in een band je toch een andere functie hebt. Ik hoop dat hier een vervolg aan zit. Ik zou graag meer willen spelen, in voorprogramma’s willen staan bijvoorbeeld. Ik ga ook zeker meer albums maken; er ligt alweer nieuw materiaal waarin ik geloof en waar ik achter sta.”
We zullen dus zeker meer horen en zien van de Dordtse gitaarvirtuoos Mark Bogert. Dit is nog maar het begin van het verhaal.