Intiem concert in een grote zaal

Eels in de Doelen

Anoek Menten | Foto's: Marcel van Leeuwen ,

"Are you ready to rock? We’re not gonna do that. Are you ready to soft rock? Think softer than that.” Waarschuwt Eels Frontman E (Mark Oliver Everett) aan het begin van deze seated show in de Doelen. Het belooft een avond vol droevige liedjes te worden. Toch zorgt Mark Oliver Everett er met een spectaculaire afsluiter voor dat iedereen met een glimlach de zaal verlaat.

Terwijl de zaallichten doven en het binnenkomende publiek snel hun plekje zoekt, klinken de melodieuze klanken van voorprogramma Melanie de Biasio door de zaal. Met haar sobere maar indringende muziek brengt ze de zaal tot stilte. Enkel vergezeld van een gitarist en haar dwarsfluit speelt ze haar minimalistische jazz met veel soul. De Belgische Melanie heeft in 2013 haar debuutalbum No Deal uitgebracht. Na positief onthaal wordt ze nu al de Belgische Billie Holiday genoemd.

Na de aftrap van E begint de band met het nummer Where I’m At. Dit is eveneens de openingstrack van het nieuwste album The Cautionairy Tales of Mark Oliver Everett. Voor hun reeks concerten in schouwburgen en concertgebouwen hebben de bandleden van Eels een enorm scala aan instrumenten meegebracht. Het concert als geheel is goed afgestemd op de locatie, al blijft het voor veel mensen gek om de hele avond op een stoel te zitten. De verandering in setting zorgt er ook voor dat oudere nummers heel anders overkomen. Met name de meer up-tempo nummers zoals I Like Birds en Fresh Feeling krijgen een sterk jazz gevoel door de contrabas en blaasinstrumenten.

Ook de rest van de setlist gaat er in snelle opvolging doorheen, met af en toe een passende opmerking van E. This one is next level bummer. Brace yourselves. zegt hij over It’s a Motherfucker. De show lijkt snel tot een eind te komen, maar niet gevreesd: Eels staat bekend om zijn gewoonte meerdere toegiften te spelen. Voordat hij het podium verlaat rent Mark Oliver Everet een rondje door de enorme zaal om zo veel mogelijk mensen te omhelzen. Zo voelt ook het publiek achterin de zaal zich betrokken bij het intieme concert dat op het podium plaatsvindt.

Eels verlaat de zaal onder daverend applaus en een staande ovatie. Na een korte adempauze backstage komt de band weer terug en neemt het publiek weer plaats op hun stoelen voor nog drie nummers. De tweede backstage pauze duurt wat langer, al blijven de meeste mensen onvermoeibaar klappen. Na nog vier nummers, waaronder een cover van Elvis Presley’s Can’t Help Falling in Love verlaat de band nog één keer het podium.

Aan het begin van het concert noemt E het grote Doelenorgel en het feit dat hij vrijwel nergens het orgel mag bespelen. One of these days I’m going to take matters into my own hands zegt hij, en dat doet hij ook. Na een lange break met aanhoudende staande ovatie en applaus, richten de spotlights plotseling op het grote orgel boven het podium. Daar verschijnt E verkleed als Phantom of the Opera. Op het prachtige Doelenorgel speelt hij een laatste toegift, Trouble With Dreams. Een verassende afsluiting van een fijne avond.