Net na half negen betreden drie mannen het podium. Gekleed in exact dezelfde overhemden. Na een kort intro verschijnen al snel de beide blikvangsters Jesse Wolfe en Holly Laessig. Dit keer identiek verkleed als Chinese tweeling met de zo kenmerkende kapsels vandaag naar boven gekamd in een knot. Met het vrij ingetogen Go Home wordt heel knap en subtiel het publiek direct moeiteloos tot zwijgen gedwongen. In dit meeslepende trage nummer komt de grote kracht van de zoetgevooisde loepzuivere samenzang meteen duidelijk naar voren.

Het tempo wordt opgeschroefd en de ruim aanwezige synchroon opgestelde percussie vervult een grote rol. Alleen gitarist Peter Lalish houdt zich consequent bij zijn gitaar. De rest switcht regelmatig van instrument en slaat er veelvuldig op los. Op drums, maar ook op cowbell. De dames bespelen daarnaast ook nog keys en synths. Door de regelmatig repeterende percussie en gebruik van electronica ligt de afstandelijkheid soms op de loer. De sympathieke en enthousiaste podiumpresentatie en de verhaaltjes tussendoor, soms heerlijk klungelig, doen dat echter al snel vergeten. Evenals de soms ook warme samenzang en dito gitaarspel. Zoals na een half uur wanneer er even gas terug genomen wordt en er een zeer warm gitaargeluid de eveneens warme samenzang begeleid bij het nummer Wonderful.

De titeltrack Wildewoman wordt sympathiek opgedragen aan een oude vriendin van de meiden die inmiddels in Utrecht is gaan wonen en vanavond aanwezig is. Dan is er ineens een muzikaal intermezzo en verdwijnt de chinese tweeling naar de achtergrond. De één drinkt even wat zittend op de rand van het podium, de ander kijkt aandachtig naar één van de solerende gitaristen. Dan worden de lichten langzaam gedimd en worden de solo´s uitgebouwd via een mysterieus intro naar een muzikale eruptie, het toepasselijk getitelde nummer How Loud. Natuurlijk vertellen ze dat dit hun meest favoriete show in Nederland is, maar we geloven het allemaal meteen. Een perfect moment ook om aan te kondigen dat Lucius op 5 november terug komt naar Nederland en in Tivoli De Helling speelt. De aankondiging ´And now I want you all to dance´ blijkt de opmaat naar het laatste nummer Turn It Around. En gedanst wordt er!

Wanneer het vijftal na een klein uur terug komt lopen ze direct de zaal in. Alleen de drummer haalt nog even een drum van het podium om tussen het muisstille publiek aan de toegift te beginnen. In een klein kringetje speelt Lucius onversterkt nog twee kleine intieme liedjes "This is our way of hugging you". En met de warme klanken en toepasselijke tekst 'strangers we are, on this road we are on, we are not two we are one" laat Lucius iedereen met een grote glimlach achter.