Groots op een klein podium

Revere op de Power Stage in Bibelot

Tekst: Dylan Degeling, foto's: Christel de Wolff ,

Op de Power Stage in een nogal lege Bibelot laat Revere zien dat ze het verdienen om in grotere zalen te spelen. Met plezier, passie en spektakel zetten ze een indrukwekkende show neer in deze kleine zaal van het Energiehuis.

Na enige tijd te hebben gewacht betreden de vier jongemannen van The Mad Trist het podium. Deze Maastrichtse alternatieve rockband laat zien dat je met een hoop instrumentaal geweld het publiek warm kan krijgen. Het viertal mist alleen nog iets unieks waarmee ze zich onderscheiden van al die andere alternatieve rockbands die we tegenwoordig voorbij zien komen.

Na een verbouwing om ruimte te maken voor de zeven bandleden van Revere is het tijd om te beginnen. De band start rustig met het nummer Code, dat halverwege over gaat in een bombastisch gitaar- en drumspel. Aan de gezichten van de bandleden is te zien dat ze met veel plezier op het podium staan. Door de bijzondere stijl, grootsheid en de variatie aan instrumenten is het alsof er een heel orkest aanwezig is tijdens het optreden.

Het volgende nummer wordt meteen herkend door het hele publiek. Geheel in de unieke stijl van Revere covert het zestal Enjoy the Silence van Depeche Mode. Covers zijn altijd een gewaagde zet tijdens optredens. Revere komt er goed mee weg en weet het met een interessante twist te brengen.
We Won’t Be Here Tomorrow is het bekendste nummer van het repertoire van Revere en staat zowel op het eerste als op het tweede album. Tijdens dit nummer slaagt de band er eindelijk in om het publiek mee te slepen in hun muziek. Zanger Stephen Ellis staat op het randje van het podium en weet de fans te motiveren om mee te zingen. Hij springt op warm onthaal het publiek in en struikelt vervolgens het podium weer op.

De intensieve avond in het kleine zaaltje van Bibelot wordt afgesloten met een nummer van het eerste album. Ze geven aan dat het nummer al drie jaar niet meer is gespeeld, maar het verloopt vlekkeloos ondanks enige twijfel van de band zelf. Het nummer eindigt wanneer Stephen Ellis met zijn rondzwaaiende gitaar tegen het keyboard van Nicholas Hirst aanslaat. Hierdoor stort de installatie in en wordt het optreden met een luide klap afgesloten. Na het bedanken verdwijnen de bandleden niet backstage maar mengen ze zich in het publiek om te praten met hun fans en voorwerpen te signeren.

Revere is een band die veel om zijn fans geeft en het verdient om voor een groter publiek te staan.