Op een mooie dag in 2018 kwamen pianist Sergio Abdoelrahman, drummer Tim van Emmerloot en bassist Cas Jiskoot samen om SIMIO Jazz Trio te vormen. Tegenwoordig kiest de driekoppige band uit Den Haag ervoor om gewoon als SIMIO door het leven te gaan, om zichzelf niet te beperken tot hetgeen wat van een jazz trio verwacht wordt. Nu heeft de jonge band al twee EP’s uitgebracht en we moeten eerlijk zijn: die EP’s klinken flink naar jazz. Let wel: frisse en goede jazz. Daarom wilden wij hen zeker niet missen in Jazzcafé Bebop op 26 februari.

Voor de jazzliefhebber in Delft is het natuurlijk geen nieuws dat er elke woensdag livemuziek is in Bebop. Enerzijds betekent dit dat het altijd wel de moeite waard is om dan binnen te springen in het jazzcafé. Anderzijds zijn de habitués van dit café de goede livemuziek ook wel gewend, wat ervoor zorgt dat sommigen maar met een half oog en oor op het podium letten. Wij dachten dat dit wat ontmoedigend zou zijn voor de band van de avond, maar al vanaf het begin is het duidelijk dat de jongens van SIMIO zich niet laten beïnvloeden door wat rumoer. Ze zijn vastberaden en spelen met de concentratie van een hartchirurg.

De muziek die ze spelen is zelf gecomponeerd en heel dynamisch: een nummer dat in het begin lijkt op een rustige ballad, kan plots openbreken tot een kampioenschap akkoordwissels, terwijl het niet geforceerd of overdreven overkomt. Het is ook vooral in die solo-secties dat de grote kwaliteiten van de band bovenkomen. Sommige van de hoofdthema’s van de nummers lijken op elkaar qua akkoorden, maar elke pianosolo die Abdoelrahman brengt is uniek en bewonderenswaardig. Dit betekent echter niet dat alleen de piano opvalt. Alle drie de muzikanten steunen op elkaar, spelen met elkaars ideeën en tonen tegelijk hoe graag ze hun instrument spelen en vooral hoe technisch goed
ze zijn.

© 3voor12 Delft

Als maatstaf van hun muzikale vaardigheden won SIMIO in 2019 de eerste prijs van het Prinses Christina Concours, een nationaal jazzconcours voor de jeugd. Hoewel alleen de pianist en drummer daar speelden, doet bassist Cas Jiskoot zeker niet onder voor hun vaardigheden. Integendeel: zijn baslijnen klimmen en dalen, ze brengen het nodige reliëf in de nummers en Jiskoot is niet bang van een muzikale versiering hier en daar, á la Thundercat. Tijdens het optreden vinden we het wel jammer dat we geen solo van hem te horen krijgen.

Wie wel een solo brengt is de drummer, Tim van Emmerloot, tot onze grote verheugenis. Ongeveer in het midden van het nummer “Pulse” valt alles weg behalve de geluiden van het drumstel: van Emmerloot wikt en weegt elke slag, elke tik, elke stomp. Dit zorgt voor een minuut absolute stilte bij het publiek en een indrukwekkende drumsolo. Wanneer hij, onder het applaus van het café, het vervolg van het nummer inzet, denken we: “Gaan we echt met deze groove door?”. Als hij daarnet nog zo strak als een metronoom de ritmes bracht, lijkt het alsof hij nu vanuit zijn fauteuil drumt. Dat bedoelen we als het grootste compliment, want de laid-back beat die Tim vervolgens speelt zou zo thuishoren op een plaat van J Dilla of D’Angelo. Zo wonky, altijd net niet op de tel, en zo goed dat er spontaan een glimlach verschijnt op ons gelaat.

© 3voor12 Delft

Wat ons misschien het meeste opvalt tijdens het concert, is de leeftijd van de aanwezigen. De leden van SIMIO zijn nog jong, we schatten dat ze alle drie jonger zijn dan 23 jaar, al spelen ze alsof ze al een leven achter zich hebben. In het publiek zijn er leeftijdsgenoten van de muzikanten, maar zeker ook mannen die al tientallen jaren naar de Bebop komen. Het toont dat de muziek van SIMIO veel mensen aanspreekt: de klassieke elementen van een jazz trio zijn aanwezig, maar er is altijd een toets die het modern en interessant maakt voor de oplettende luisteraar.

Als illustratie kunnen we twee leden van het publiek schetsen. Eerst zien we een oude man die in de pauze tussen de twee sets even de jongens wat advies komt geven, misschien een klein stukje van zijn jazz kennis delen. Daarna staat er op het einde van het optreden een jonge hypebeast aan het podium met een haarkleur zo blauw als de trui van de vooraf genoemde oude man. “Hey gast, hoe heten jullie? Kan je het even opschrijven?”, vraagt hij aan Sergio, terwijl hij een iPhone aangeeft met een nieuwe lege notitie. Misschien komt SIMIO weldra in zijn afspeellijst te staan, na Travis Scott en Future. Zo hoort het ook, want voor ons heeft SIMIO vast en zeker een plaats in de toekomst van de (Nederlandse) jazz.

© 3voor12 Delft