“Laat je imponeren”, hoorden wij naast ons in de Powerstage zaterdag 22 februari. En: “Bij Willem hoef je je ogen niet eens dicht te doen om in de muziek gezogen te worden.” Net als degene die dit zei, stond ook 3voor12 Dordrecht niet in de kroeg te carnavallen. Nee, wij waren in de Powerstage voor de singlerelease van Dordts multitalent Willem ’t Hart. En die zorgde die avond meerdere keren voor kippenvel!

Wie is Willem

Willem kun je nog kennen van de Funky Organizers; 5 jonge gasten met een funky sound en een rapper als frontman. Ze deden in 2015 zelfs mee aan de Popronde. Dit deed hij samen met onder andere zijn broer Bram ’t Hart, die ontzettend goed is in funky basrifjes. Beiden zeer muzikaal, wat ook niet zo gek is met vader Eli ’t Hart die piano speelt, en moeder Thea Kruijsen, die de fluit beheerst. Vele grote namen zoals Hans Dulfer en Gregory Porter volgden in de rij van samenwerkingen. Nu is Willem met zijn eigen muziek bezig en we kunnen wel stellen dat dat geen verkeerde keuze is!

Nillihc

Het voorprogramma, Nillihc, brengt je al in funky jazzsferen. De 7-koppige band, die misschien een beetje ‘high school’ oogt, blaast heerlijk dansbare klanken de zaal in. Een goed gekozen voorprogramma dat je al lekker voorbereid op wat er komen gaat: neosoul, jazz en hiphop. Als echte Dordtenaar zocht Willem ’t Hart Dordtse samenwerkingen op. Zo hoor je duidelijk de invloeden van hiphopper Kay Slice, die we leerden kennen via Brandwerk en later als solo-artiest. Aanwezig is hij helaas niet, want hij is op muzikale bedevaart in Ghana. Op het podium staat wel Jermaine, vroeger bekend als JR De Regelneger, en Lady Shaynah die in januari te zien was bij The Voice of Holland.

Muzikaal sprookje

De fantastisch rustige stem van Jermaine, in combinatie met de gitaar van Bram ’t Hart, drum van Nello Biasini en toetsenist Willem ’t Hart trekken je mee in een verhaal. Het verhaal van Seven Years, zoals de gereleaste single heet. Op de achtergrond wisselen betoverende beelden van IJsland elkaar af. Ze trekken het publiek nog verder mee in een bijna sprookjesachtige setting. De ontzettend goede bassolo’s en harde drums maken dat de muziek af en toe een duister randje krijgt. De rustig en beheerste spoken word van Jermaine neemt je mee naar een drop die de muziek direct weer tot in je botten laat doordringen. De scherpe klanken van Willem maken dat de sprookjesachtige rust een chaotisch laagje krijgt. Maar is dat dan waar we zo’n kippenvel van kregen? Nee!

Ineens staat er namelijk een soulkoor van rond de 20 mannen en vrouwen op het podium. Voor hen staat de moeder van Willem. En niet alleen neemt de heldere en zuivere soulstem van Lady Shaynah plus het koor op de achtergrond je weer verder mee het sprookje in, maar het geheel swingt ook meer dan we aan het begin van de avond hadden verwacht.

‘Sympathiek’ is wat ons betreft het woord van de avond. Want iedereen had het naar zijn zin, iedereen om ons heen keek gelukkig. En ‘sympathiek’ omdat deze avond niet draaide om Willem ’t Hart als individu, maar om wat er met zijn allen werd neergezet. De grote vraag is natuurlijk: zijn we geïmponeerd? Ja, zeker weten.