Moshen in de modder en dansen op goed gitaarwerk. Deventer heeft er een nieuw festival bij op Bevrijdingsdag met In Vredes Naam die het met een veelbelovende line-up, ondanks het slechte weer, helemaal waarmaakt

Magnetic Spacemen

Ze mogen misschien dan wel het spits afbijten, maar Magnetic Spacemen is verre van een opwarmertje. Zodra de surfrockers het podium opklimmen, barst het feest los. Niet gek, want de heren weten hoe ze mensen moeten ophypen. Zanger Sam Pols heeft onophoudelijke energie en stuitert over het podium en het publiek kan niet anders dan volgen.

De tuin van de Burgerweeshuis is op dat moment dan ook al goed gevuld en de regen houdt de mensen niet tegen. Op het kleine stukje gras voor het podium is een heuse modderpoel ontstaan en ook dat houdt de feestvierders niet tegen. Een moshpit ontpopt zich tot een hilarisch modderballet.

Magnetic Spacemen

From//October

In de goedgevulde Speelplaats is From//October het eerste aan de beurt met hun lofi-indiepop. Een stuk rustiger en kalmer dan Magnetic Spacemen en daar moet het publiek dan ook even aan wennen. Een drummer heeft de band niet, slechts een drumcomputer. Maar voor de nodige energie om de aankomende festivals plat te spelen is het misschien toch waard om te investeren in een drumstel voor de live-optredens.

De band geniet zichtbaar van het optreden en songwriter Dion Tiktak is niet bang om te zingen in lage bastonen, maar het wordt allemaal nog melodischer en interessanter zodra hij kiest voor de hoge tonen.

From//October heeft sterke nummers zoals het gevoelige nummer ‘Carry Me Home’, maar vooral de nummers aan het einde van de setlist zorgen ervoor dat niet alleen mensen in stilte luisteren, maar ook gaan meebewegen. Dit kan alleen maar groter groeien.

Personal Trainer

De regen en donkere wolken verdwijnen zodra Personal Trainer het hoofdpodium opklimt. Met hun energieke show laten ze de zon weer schijnen over de Burgerweeshuistuin. 

Het debuutalbum van Personal Trainer staat vol met sterke meezingbare nummers en dat is te horen vooraan bij het podium aan de mensen die meezingen.

‘The Lazer’, misschien wel het bekendste nummer van de Amsterdammers, wordt niet gespaard voor het einde, maar vooraan in de setlist geplaatst. Slim, want hierdoor krijgen ze het publiek gelijk mee. En als de muziek het niet voor je doet, dan misschien de energieke band die volop geniet. Frontman Willem Smit beweegt alsof Joe Cocker een hardcoreband aanvoert.

Een vlekkeloos optreden was het technisch gezien niet. Zo zingt het geluid rond in het begin en begeeft halverwege de basgitaar het, maar hun vrienden van Tramhaus springen bij. Het zorgt ervoor dat de nummers spelen met de spanning voor de beat losbarst en dat is meer dan goed. Ook het nieuwe nummer, waar de titel van is ontschoten doet niet onder voor de rest van het optreden.

Resultaat: een uitgelaten publiek dat ondanks de glibberige modder meedanst op nummers. Uitsmijter is het aanstekelijke ‘Rug Buster’.

 

Personal Trainer

Tramhaus

Dat 'Haagse matten' weer in de mode zijn, is te merken aan de haardrachten van de jonge bezoekers bij In Vredes Naam. Maar de zanger van de Rotterdamse band Tramhaus heeft toch wel echt de mooiste. Dansend als een heuse Mick Jagger zwiert hij over het podium voor hun aanstekelijke postpunk, terwijl de rest van de band cooltjes de muziek brengt. Er past bijna niemand meer op het binnenplein terwijl de laatste zonnestralen Deventer bereiken.

'I Don't Sweat' is een van de bangers die live nog beter klinkt dan op de plaat. De nummers zijn repetitief, maar zorgen er hierdoor voor dat je in een trance komt. Een trance die steeds weer opbouwt totdat iedereen kan springen, dansen en moshen. De formule van Tramhaus gaat erin als zoete koek en de band geniet zichtbaar van hun bevrijdingsdag. De band eindigt met het luide 'Karen is a Punk'.

Droom Dit

Het contrast kan niet groter zijn met Tramhaus. Terwijl de harde postpunk met weinig woorden iedereen aan het dansen krijgt, heeft Droom Dit veel meer woorden nodig. Poëtische woorden, dat dan weer wel die met luid applaus worden ontvangen door de fans vooraan die de woorden al uit hun hoofd kennen.

De theatrale zanger Sam de Laat zweeft over het podium met het charisma van een jonge Brandon Urie (Panic! At the Disco), waar die stiekem ook wel iets van weg heeft. Hij heeft een vergelijkbaar bereik en zingt, rapt en schreeuwt zijn woordrijke teksten in het Nederlands. Soms gaat hij zelfs het publiek in om zijn woorden kracht bij te zetten.

Maar oh, dat is best veel wat er op ons afkomt. Zeker voor een feestelijk festival, waarin de rest een stuk ruigere muziek is. De spokenword-pop is niet voor iedereen, maar zit wel goed in elkaar die we graag op een rustig moment terug willen luisteren, lezen en ontcijferen.

Een goede eerste In Vredes Naam voor het Burgerweeshuis en we hopen dat de line-up volgend jaar weer net zo knalt als die laatste zonnestralen.

Vandoliers