Rob Dekay gaf afgelopen zaterdag twee shows in de Deventer Schouwburg. Voor de schouwburg was het de eerste voorstelling van het nieuwe seizoen. Rob had er alweer een paar shows opzitten. Voor beide werd het een mooie avond.
Het is nog even wennen voor de Deventer Schouwburg. Ze hebben veel werk gemaakt van de Corona-voorschriften. Dat geeft een prettig en zorgvuldig gevoel. Het heeft weliswaar nog een klein beetje fine-tuning nodig (de show startte 13 minuten te laat), maar wat deze avond meteen duidelijk maakt is dat het weliswaar anders is als voorheen, maar dat een avond theaterbezoek ook nu een heel fijne ervaring is.
De opstelling is knus, met planten is een soort huiskamergevoel gecreëerd op het podium, waardoor je helemaal niet het gevoel hebt met te weinig mensen in een te grote zaal te zitten. Het begin is sfeervol, met de Americana-vibes van ‘Geef het door’, een perfecte opener van de avond. Rob en zijn vier muzikanten zoeken vervolgens ook heel direct het contact met het publiek. Met het thuispubliek in dit geval, en dat voel je. Ze kennen zijn muziek en zingen soms zachtjes mee. Als Rob vraagt om een beetje extra zaallicht om zijn publiek beter te leren kennen zijn publiek reageert heel toeschietelijk. ‘Wie komt er uit Deventer?’ Tja, zeker driekwart. Kennismaken is dan ook anders dan in andere zalen.
Het is een heel persoonlijke voorstelling. Rob Dekay deelt verhalen over goede en slechte periodes, over vriendschappen, over hoe het gaat met relaties als deze lang duren, over muzikale samenwerkingen, over ‘Wie is de Mol?’, over het leven… Dat doet hij in gesprek met het publiek, maar ook in zijn liedjes. Deze vertellen stuk voor stuk een verhaal. Zelf het lied over Deventer, ‘Tevreden’, is een verhaal. Of meer nog een liefdesverklaring.
Een speciale plek in zijn show heeft het oeuvre van Bram Vermeulen. Als groot fan van Bram Vermeulen heb ik erg moeten wennen aan zijn vertolkingen. En was ik in het verleden niet meteen heel enthousiast, moet ik toegeven. Dat krijg je denk ik als een andere artiest aan je helden zit. Maar vanavond klopt het helemaal. De uitvoering van ‘Rode Wijn’ is zo eigen, dat het bijna een nieuw nummer lijkt. En ‘Testament’ krijgt extra betekenis door het verhaal dat hij erbij vertelt.
"De uitvoering van ‘Rode Wijn’ is zo eigen, dat het bijna een nieuw nummer lijkt."
Alles bij elkaar is het een mooie avond! De show is pakkend en Rob en zijn mannen nemen je mee in hun enthousiasme én verdriet. Een mooi gebaar van gitarist Tim van Ouwerkerk die na ‘Testament’ een troostende hand op Rob’s knie legt. Na nog een paar fijne songs ‘Je hoeft het niet alleen te doen’ en ‘Alles gaat voorbij’ komt de avond aan het eind. Niet zonder een korte samenvatting van de show : “Het leven is niet altijd eerlijk. Als je valt sta je weer op. Hou vol en stop nooit.”