De vijf jonge jongens: Roy Scholten (Hammond), Tim Kampman (Lead Guitar / Backing vocals), Daan Pen (Bass), Ymte Koekkoek (Drums) en Bastian Pen (Lead vocals / Rhythm Guitar) halen hun invloeden uit de jaren ’70: Deep Purple, Led Zeppelin, Uriah Heep en Black Sabbath zijn prettig terug te horen. Scheurende gitaren, swingende drums en een prachtig rauwe maar warme stem; de Hammond geeft het geheel een bijzondere touch.
Op 6 januari 2018 verscheen het debuutalbum van Tricklebolt. Deze jonge vijfkoppige rockband uit Overijssel werkt al drie jaar aan eigen materiaal, en brengt nu een heus debuutalbum uit: Tricklebolt. Als goede start van het nieuwe jaar presenteerde de band hun -gelijknamige- debuutalbum (opgenomen en gemixt door Guido Aalbers) gelijk deze zaterdagavond in het Burgerweeshuis.
©
Roy Manuhutu
Tricklebolt
©
Roy Manuhutu
Tricklebolt
©
Roy Manuhutu
Tricklebolt
Het burgerweeshuis is gevuld met een gemêleerd publiek: van jong tot oud, van vuige rockers tot keurige types en wat vooral opvalt: heel veel Tricklebolt-shirts! Dat laatste is niet zo gek, aangezien er een bus vol fans is meegekomen vanuit Ommen. Na het eerste nummer staat Burger op zijn kop: de zanger lijkt een tikje verlegen door het enthousiasme: “We hadden niet verwacht dat het zo druk zou zijn….. serieus niet….” Maar ze gaan vol overgave door het dak eraf te spelen. Naast nummers van het nieuwe album spelen ze ook nog wat oudere nummers, zoals zanger Bastian grapt: “nummers van toen we nog gewoon over straat konden”, deze nummers worden in de zaal enthousiast meegezongen.
©
Roy Manuhutu
Tricklebolt
©
Roy Manuhutu
Tricklebolt
©
Roy Manuhutu
Tricklebolt
De rocksfeer zit er goed in als Bastian de zaal verrast. Hij kondigt aan dat ze iets gaan doen wat ze anders nooit doen: een akoestisch nummer spelen. The Wanderer, het laatste nummer op hun album, wordt gezongen door Bastian en Tim op een stoel voorop het podium en Roy op de Hammond. Voorin was het publiek muisstil tijdens het nummer en het tweestemmige nummer bezorgde menigeen kippenvel: de beide warme, diepe en toch een tikkeltje rauwe stemmen klonken prachtig samen. Helaas bleef het achterin de zaal rumoerig, jammer voor degenen die dit mooie moment hebben gemist.
©
Roy Manuhutu
Tricklebolt
Na the Wanderer werden de gitaren weer ingeplugd en in no time stond de hele zaal weer op z’n kop, zeker bij bekendere nummers als Untouchable. Als het lijkt afgelopen en het publiek juicht om meer wordt dit geregeld: er volgt er nog een knallende toegift.
Tricklebolt trakteerde het Burgerweeshuis op een mooie avond: muziek uit het hart raakt mensen in het hart. Ze mogen zeker trots zijn op hun eerste album en de live-uitwerking hiervan. Houd deze jongens in de gaten in 2018!
©
Roy Manuhutu
Tricklebolt