Boogie Monster is dus een band die eind 2017 samenkwam in Deventer en bestaat uit de broers Nolle (zang) en Beinte Groen (drums), Henk Hulzebosch (hammondorgel), Joppe Kuster (gitaar) en bassist Tom Bloembergen. Het vijftal heeft er getuige de blije bekkies zin in en dat is begrijpelijk, want ze staan in het voorprogramma van een megasuccesvolle band, in een uitverkochte zaal - die overigens ten tijde dat Boogie Monster speelt nog niet helemaal gevuld is. Toch lijkt het alsof deze eer ze een beetje afschrikt. Joppe gaat meermaals op de rand van het podium staan om zijn funky gitaarkunsten beter te kunnen showen, maar lijkt bang te zijn te worden opgegeten door het publiek. Ook Nolle, die op zich heerlijk over het podium zwiert en de op zich soulvolle muziek aankleed met shakers en beatring, laat zijn warme stem niet genoeg gelden. Hij moffelt dat wat hij zingt half weg.
Een monster en een wolf stonden vrijdagavond in het Burgerweeshuis in Deventer. Boogie Monster woont in de buurt, DeWolff komt van iets verder weg. Samen serveerden ze een uitverkochte zaal een smakelijke en licht psychedelische soulvolle bluesmaaltijd.
Boogie Monster
Het 'monster' lijkt wat geïntimideerd door de 'wolf' en daardoor bereiken de geweldige melodieuze baslijnen en gitaarsolo's slechts een gedeelte van het publiek. Toch barst er een groot applaus los na een passievolle hammondsolo van Henk. "Zijn jullie klaar voor DeWolff?", vraagt Nolle en na een minieme reactie uit de nog niet helemaal volle zaal reageert hij met "We moeten beter ons best doen". De zalvende bluesy liedjes van Boogie Monster verdienen inderdaad een meer urgente uitvoering.
20181228 Boogie Monster
20181228 Boogie Monster
20181228 Boogie Monster
20181228 Boogie Monster
20181228 Boogie Monster
20181228 Boogie Monster
20181228 Boogie Monster
20181228 Boogie Monster
20181228 Boogie Monster
DeWolff
Dan, bijna tien minuten later dan gepland, komen de jonge vedetten van DeWolff het podium opgewandeld. "Goedemorgen Deventer!" roept frontman Pablo van de Poel (27). DeWolff's zesde langspeler (Thrust) kwam dit jaar uit, maar de band lukte het tot op heden nog steeds iet een hit te scoren, aldus Pablo dit jaar semi-jammerend tegen een afgeladen tent op Lowlands. Voorlopig nog geen uitverkochte AFAS of Ziggo Dome voor deze nog immer twintigers dus. En dat is voor liefhebbers van de Limburgse bluesrockformatie misschien alleen maar mooi. Want een band van zo'n werelds kaliber in een intieme setting (je lokale poppodium) zien is een geschenk.
"Uitverkochte zaal! Normaal krijgen we dan altijd champagne op onze kleedkamer. Nu niet. Maar dat kan nog komen. Als dat komt mogen jullie allemaal een slokje. Pin me er niet op vast." Pablo weet tijdens het optreden in het Deventer poppodium goed slap te ouwehoeren en hij komt ermee weg, op een paar geïrriteerde "Spelen!"- reacties uit het publiek. De driekoppige wolf heeft er alweer een flinke tour in Europa opzitten en zit nu middenin de Nederlandse tour. We boffen maar dat de band die alweer elf jaar meedraait nog steeds zo'n beetje elke stad met een poppodium aandoet. Aan de donkere kringen onder Pablo’s ogen is dan ook te zien dat bijna vier maanden non-stop touren best wel vermoeiend is. Verder merken we er vrij weinig van.
20181228 DeWolff
20181228 DeWolff
20181228 DeWolff
Opener 'Big Talk' van het laatste album Thrust wordt met een flinke stoot energie en volume uitgegooid en het publiek zingt gewillig mee met 'Sugar Moon' (Roux-Ga-Roux, 2016) en Luka van de Poel (25, broertje van) blijkt meermaals ook over een geweldige strot te beschikken. Jammer genoeg horen we weer symptomen van 'the Dutch Disease' van vooral achterin de zaal komen tijdens - de overigens zinderende uitvoering van - 'Medicine' (Strange Fruits And Undiscovered Plants, 2009). Het medicijn helpt niet, maar als verderop in de set, waarin vooral werk van de laatste twee albums wordt gespeeld, 'Tired Of Loving You' wordt ingezet, krijgen de jonge muzikanten het publiek in een aangename trance. Het nummer is werkelijk een parel die spectaculair wordt uitgevoerd.
Vanaf dat moment let het publiek beter op en horen we een gitaar die op de juiste momenten heerlijk schuurt en gilt en die práát met de drums en het orgel. Maar dan is het ook alweer bijna voorbij. "Op mijn setlist staat dat het volgende nummer het laatste is, maar we zijn hier toch pas 5 minuten?", grapt Pablo. Dat laatste nummer is 'Deceit & Woo', een anti-Trump lied. "Als ik een teken geef zingen jullie 'Woo'", en dat wordt massaal gedaan. DeWolff ruimt nog gewoon ruimte in voor een drumsolo - die écht leuk is om naar te kijken en luisteren - en sluit - na weer een iets te lang praatje waarin Pablo zijn band en crew voorstelt en bedankt - verrassenderwijs af met 'Don't You Go Up The Sky' uit 2009, de doorbraaksingle die prima klinkt, maar toch wat uit de toon valt naast het nieuwere werk.
20181228 DeWolff
20181228 DeWolff
Toch was het geheel weer verrukkelijk, en ondanks alle zorg die in de liedjes en uitvoering zit, klinkt het en ziet het eruit allemaal alsof het zo weinig moeite kost. Bravo!