Buzzcocks: Oldschool punkers terug van weggeweest

Jong en oud komen kijken in Metropool

Tekst: Nandy Siemerink / Foto's: Tineke Klamer. ,

De heren van Buzzcocks spelen op vrijdag de dertiende in Metropool, Hengelo. Wanneer de eerste bandleden het podium op komen zijn er al gelijk mensen die klappen en juichen. Een warm ontvangst voor ze is het zeker. Lees hier ons verslag.

Om 20.30 uur start het voorprogramma The Daydream Fit, een lokale band uit Enschede. Het publiek loopt nog binnen en is zoekend naar de beste plek in de zaal. Mensen zijn druk in gesprek met elkaar over wat de avond gaat brengen. Er wordt aandachtig geluisterd naar de wat ruigere klanken van The Daydream Fit, maar mensen zijn nog wat terughoudend qua enthousiasme. Na een korte pauze waren de Buzzcocks er helemaal klaar voor.

Het eerste nummer dat ze spelen is het oude vertrouwde 'Boredom' van hun eerste ep Spiral Scratch uit 1977. De echte fans staan vooraan en staan mee te dansen en te zingen. Ze gaan snel over naar het volgende nummer 'Fast Cars' Ook deze wordt door velen gewaardeerd en er wiegen nog wat meer mensen mee. Dan spelen ze een van hun nieuwere nummers 'People are Strange Machines', een wat meer dansbaar nummer en daar maken vooral de vrouwen in de zaal gebruik van! De band heeft onderling ook redelijk veel contact, wat het leuk maakt om te blijven kijken, al draaien ze wel een aantal keer de rug naar het publiek. Dit maken ze weer goed om het publiek er bij mee te trekken om mee te klappen bij meerdere nummers. Ze spelen lekker door en vliegen door de setlist heen. Dan klinkt de bekende hit 'What Do I Get'. Mensen zingen uit volle borst mee en nemen nog een extra drankje en dansen vrolijk verder.

Na dit nummer lopen de heren onafgekondigd het podium af, mensen kijken elkaar een beetje verward aan en hopen op de terugkomst van ze. Dit duurt niet al te lang en dan spelen ze ook hun laatste drie nummers 'Harmony in my Head', 'Ever Fallen in Love', 'Orgasm Addict'. Na deze drie laatste nummers krijgen ze een luid applaus en gaan de bezoekers toch nog even langs de merchtafel.

Met een mooie setlist van 22 nummers gespeeld te hebben neemt de band afscheid van het publiek. Helaas waren de Britse helden niet altijd even verstaanbaar en ook waren de stemmen niet helemaal meer zoals het ooit geweest is. De mannen worden echter ook een dagje ouder, dat hoort er nou eenmaal bij.