Jungle By Night doet niet aan sneeuw

Nieuwe psychedelische inslag maakt Metropool warm

Tekst: Bram Hendriks / Foto's: Willem Stolk. ,

Terwijl ze je steeds dieper hun psychedelische wereld intrekken, dans je onbewust de sneeuwvlokken van je af. Op 30 januari spelen de getalenteerde muzikanten van Jungle By Night het dak van de Hengelose Metropool er af.

Om alle koppen één kant op te krijgen wordt om half tien de toon gezet door ‘Empire’. Niet heel onverwachts dat ze daarmee beginnen. Van het nieuwe album The Hunt (uitgekomen april 2014) komt dit nummer het meest dichtbij van wat we gewend zijn van de club van negen. Het bekende geluid slaat goed aan bij de zaal in het ijzige Hengelo.

De Junglers weten het puntje van je tong te prikkelen. Ze doen het slim. Door juist even gas terug te nemen, zorgen ze ervoor dat het publiek wat gewend raakt aan de nieuwe geur die over het album heen zweeft. Het nummer ‘Jakten’ is daardoor een mooi vervolg op wat is geweest, een mooie combinatie van oud en nieuw. Je merkt aan de fans dat ze het doorhebben: dit gaat een leuke avond worden.

Hoge temperaturen

Op het podium merk je dat de heren toch even warm moeten spelen. Waar iedereen aan het begin van de avond een eigen plekje op het podium had, ontstaat er in de loop van de avond een kruisbestuiving van instrumenten zoals je verwacht van ze. De energie die loskomt van de band, merk je in de zaal terug; als je heupen nog van links naar rechts bewegen, knik je onbewust mee op de stevige beat.

De nieuwe sound wordt met open armen verwelkomd. In de zaal is het inmiddels aardig warm en daar weet de bandleider, Ko Zandvliet, wel raad mee. Met een humoristische inslag verwacht hij van ons dat we een windmachine na moeten bootsen. Één voor één gaan alle handen omhoog en op het aangeven van Ko, wuiven we in verschillende windkrachten voor ons uit. Hoe creatief het ook is en het de zaal goed doet, de mensen blijken het nog wel lastig te vinden om mee te wuiven op een syncopische beat.

Knallend eind

We worden verrast door het prachtige spel in ‘Tasmatica’. De samenwerking onderling is uitstekend. Er wordt een soort ‘call and response’ vertoond waar iedereen zijn mondhoeken van omhoog gaan staan. De rustige stukken in dit nummer dompelen je onder in hun psychedelische wereld, zie ze samen met The Gaslamp Killer in de studio hebben ontwikkeld.
Er wordt genoeg ruimte overgelaten om ieder zijn hoge beheersing van hun instrument te laten zien. Zo houdt de trompettist Bo Floor een eindeloze solo, waarbij onze handen in het haar schieten. Het is niet alleen Bo die ons totaal verrast, wanneer Gino, die voornamelijk achter de conga staat, zijn intrede doet voor de microfoon, krijgt hij letterlijk alle poppen aan het dansen. Op de swingende groove, stelt hij voor om het lichaam nog losser te krijgen dan het al is. Door als eerste de benen los te maken, vervolgende ons meest sexy lichaamsdeel, de heup en als laatste de armen los te zwaaien, weet hij iedereen, van jong tot oud mee te krijgen in zijn spectaculaire dans.

Af en toe verschijnt er een wijnfles op het podium, dan weet je het wel, het feest is compleet. De bassist staat boven op zijn versterker, de organist voert tussendoor een babbel met de gitarist, de vrije sfeer van hun optreden is wild en energiek. Ze stoppen de set op hun hoogtepunt, ‘Atilla’, hét nummer van het nieuwe album, dat als afsluiter zorgt voor meer dan voldoening voor de fans die zijn op komen dagen in deze winterse avond. Op het moment dat ik mijn pen weg wil stoppen, komen de jongens terug om hun allereerste nummer ooit geschreven voor ons te spelen, ‘E.T.’. Iedereen probeert op de laatste momenten alle energie terug te geven die ze deze avond van Jungle By Night hebben gekregen. Het zal me niets verbazen dat het dak van Metropool vanavond sneeuwloos is geëindigd.