De Surinaamse Jeangu Macrooy heeft de eer om de avond te openen en dat doet hij op een indrukwekkende manier. Het publiek hangt aan zijn lippen zodra de eerste klanken van het duistere nummer ‘Monster’ klinken. Een nummer dat hij bijna fluisterend ten gehore brengt. In de zaal kun je een speld horen vallen. Jeangu speelt een gevarieerde set waaruit blijkt dat hij stemtechnisch ontzettend sterk is. De set van vier nummers is dan eigenlijk ook te kort. Het swingt, blijft boeien en ontroert tegelijkertijd. Daarmee legt Macrooy de lat voor de rest van de avond gelijk ontzettend hoog.
Pop Secret is nog maar het begin voor Jeangu Macrooy
Van deze fantastische warme stem krijgen we nog lang geen genoeg
De zoektocht naar regionaal talent waarvoor Poppodium Atak en Wilminktheater en Muziekcentrum Enschede jaarlijks de handen ineen slaan is dit jaar alweer aan de derde editie van Pop Secret toe. Afgelopen voorjaar gingen scouts op pad om op festivals, open-mic avonden en in oefenruimtes nieuw talent te ontdekken. Twaalf bands en singer-songwriters werden geselecteerd: zij namen het tijdens de voorrondes op 18 en 19 september tegen elkaar op in de categorieën Puur Pop, Typische Tokkelaars en Gitaar Geweld. Vijf acts schopten het tot de finale. De jury bestaat uit Kevin Stunnenberg, Sander Guis en Erwin Nyhoff.
Typische Tokkelaars
Gitaar Geweld
De tweede act van de avond is het uit Enschede afkomstige Thompsons Lamp, een vierkoppige rockband met her en der wat electronische invloeden. De leadzanger heeft een prettige stem en de bandleden zijn goed op elkaar ingespeeld. De band laat zich niet van zijn stuk brengen door een aantal technische mankementen, en dat siert ze. Dat Thompsons Lamp meer in huis heeft dan enkel Gitaar Geweld, laten ze horen met een prachtige ballad.
De tweede band in de categorie Gitaar Geweld is Caffas Rain. Deze band staat in de finale dankzij het publiek, zij kregen na de eerste voorronde een wildcard. De categorie Gitaar Geweld is Caffas Rain op het lijf geschreven. Het is stevige death metal, echt een gevalletje bloedende oren. Caffas Rain is goed in wat ze doen dat blijkt ook uit de grote aanhang die ze hebben meegenomen. De sfeer in de zaal is ontzettend goed tijdens dit optreden. Voor de niet-liefhebber wordt het echter nergens écht interessant.
Puur Pop
De tweede wildcard-finalist is Dann Thomas, een sympathieke gast met een apart stemgeluid. Dan’s sterkste punt is zijn stem, die heeft een mooie, warme klank. Dan is van alle markten thuis: het is pop met een vleugje rock en een beetje country. In zijn gevarieerde setlist is ruimte voor zowel wat ruigere als wat rustigere nummers en ook een akoestisch nummer mag niet ontbreken. Dat zijn stem tijdens de rest van de set af en toe nogal overstemd door de vele en harde gitaren is jammer.
De avond wordt afgesloten door Chris’ Lane, een band rondom de Duitse singer-songwriter Chris Möhlenkamp. Chris’ Lane is leuk en een gelikt ArteZ bandje dat het goed begrepen heeft. Deze band weet waar ze voor staan en waar ze mee bezig zijn. De sound doet aan Justin Timberlake en Maroon 5. Vol energie staan ze op het podium, Chris weet er zelfs nog een aardige saxofoonsolo uit te persen. Het plaatje klopt en ook de jury heeft weinig op Chris en z’n band aan te merken.
Na een spannende en gevarieerde avond gaat Jeangu Macrooy met de welverdiende hoofdprijs naar huis. Volgens de jury is dit voor Macrooy "nog maar het begin van een geweldige carrière’. Zijn eerste gig is in ieder geval al binnen: Jeangu staat binnenkort in het voorprogramma van een tot nu toe nog onbekende act staan in het Muziekcentrum.