Hitpotentie ten overvloede bij The Doots

Energieke singlerelease van indierock formatie in Hedon

Tekst: Mandy Bezema / Foto's: Kristian Pattiasina ,

Het gaat goed met The Doots.
De indie rock formatie werd eerder verkozen tot Cortonville’s favorite door Eric Corton, speelde meerdere malen bij 3FM, 538 en Radio 2 en prijkten in het najaar van 2014 met hun single ‘Anywhere’ in de iTunes top 3. Voeg twee showcases tijden Eurosonic/ Noorderslag op hun conto, en de belofte is compleet.
Afgelopen zaterdagavond brachten de heren van The Doots hun nieuwe single ‘Call It A Night’ uit in Hedon Zwolle.

Het publiek staat ietwat schuw op de verhoging in de Kleine zaal in Hedon. Het voorprogramma, indierock bandje Backgammon, ramt de laatste tonen eruit met overgave. Volwassen stemgeluid, slimme gitaarpartijen en een rauw randje. Backgammon haalt invloeden uit Neil Young en Bob Dylan en dat is te horen. Potentie weerklinkt, tot goedkeuring van het publiek dat geduldig wacht op het hoofdprogramma.

Want het wachten is op The Doots. Een vlugge soundcheck, een laatste bezoeker die de -inmiddels- volle zaal inglipt en de lichten gaan uit. Het publiek schuift ineens naar voren, waardoor het gapende gat voor het podium ineens gedicht is. Gejoel klinkt en een trouwe fanbase lijkt in overvloed aanwezig.

The Doots hebben voor de release show van hun nieuwe single een volle set ingepland. Lights zet de toon, waar het zangvermogen van frontman Jeffrey Hendriks direct duidelijk wordt. Overige tracks van de eerder gereleasde EP Hit The Road passeren de revue, zoals She Shines, I Wanna Know  en Make It Happen. Het is gepolijste indie rock, wat bij vlagen doet denken aan Kensington en een tikkeltje Franz Ferdinand door de vocalen van Hendriks. Gedurfd is de cover van John Lennon’s Instant Karma, die goed past bij de diepe stem van Hendriks, maar een tikje onverstaanbaar eruit komt.  De tracks worden af en toe onderbroken door charmant gepraat van de frontman, wat de sfeer ontspannen en intiem maakt. Track Sarah kan rekenen op woest gebrul, het nummer waarmee The Doots hun weg naar succes leken te starten.

“Dat was wel mooi he?” Hendriks staat grijzend op het podium, zijn overhemd ineens verder opengeknoopt dan drie minuten eerder. Verhitte koppies, water dat is omgeruild voor bier. Even daarvoor vond de primeur plaats van de single waar het allemaal om draait: Call It A Night. Hitpotentie ten top: catchy refrein, energiek, opstuwende gitaren en een vreselijk aanstekelijk baslijntje in datzelfde refrein. Ook een versterkend achtergrondkoortje ontbreekt niet, wat het meedein- en zang gehalte groot maakt. Het mag gezegd worden: de eerdere Cortonville favorieten gooien met Call It A Night een retestrak nummer de markt op.

De avond is echter nog niet ten einde, en de set wordt uitgebreid met nog een - opmerkelijke- cover. “We waren laatst bij 538, en daar moesten we een nummer coveren dat in de huidige Top 40 staat. Dat is best moeilijk, kan ik je vertellen”, leidt Hendriks in. “We kozen dan ook maar voor Ariana Grande’, eindigt hij met lichte ironie. Indierock goes poppy American diva. Het lukt ze, hetzij met een flinke dosis drumwerk en mannelijk heupgewieg. Na een set van bijna anderhalf uur is de pot op. Los van enige onnodige opsmuk of arrogantie staan de heren van The Doots op het podium van de Kleine zaal. Call It A Night vormt de terechte sluiter, waar ineens hoorbaar is hoezeer ze zijn gegroeid en volwassen klinken. Niet alleen vocaal: ook instrumentaal wordt er meer gespeeld en uitgeprobeerd en overstijgt het het geluid van ‘slechts’ een indierock bandje. The Doots hebben met Call It A Night  een potentiële hit in hun arsenaal, waarmee opnieuw gekoerst lijkt te worden naar de top drie van de charts.