Door naar de Statenzaal. Ik ben blij met mijn fiets vanavond, want de locaties liggen soms best ver bij elkaar vandaan en het programma is overvol. De kans dat je iets mist is dus aanwezig. Mensen die niet uit Zwolle komen lopen in ieder geval heel wat af vanavond. Maar goed, Cload Boat. Bij binnenkomst valt direct de prachtige locatie op. Wat is de Statenzaal een geweldige plek, helemaal voor een band als Cload Boat. De muziek komt heel mooi tot zijn recht en maakt indruk. Toch krijg je als luisteraar het gevoel: naar wat voor muziek ben ik nou eigenlijk aan het luisteren? Ik wil natuurlijk geen hokjes creëren, maar de muziek van Cload Boat probeert een weg te vinden tussen rock, postdubstep, dromerige electro en alles daartussen. Mooi, maar hier en daar ook verwarrend. Er gebeurt veel voor de luisteraar. Desalniettemin is het genieten in de Statenzaal.

Tot rust gekomen bij Swinder, nu is het tijd om te dansen. En dat kan bij de Australische band Sticky Fingers in de Halflaf ateliers. De heren zien eruit alsof de 60’s een opmars maken, maar zo klinken ze niet. Vrolijke deuntjes in de stijl van Will and the People. Je kunt je dus wel voorstellen dat de sfeer er goed in zit, het is wat later op de avond, de biertjes vloeien rijkelijk en er wordt flink gedanst.

Hoe gezellig het ook is, toch even snel een kijkje nemen bij Chuck Prophet in de Harmonie. De singer-songwriter uit Californië maakt White Trash Soul (Chuck’s woorden, niet de mijne). En dat klinkt lekker, al is de Harmonie niet de juiste plek voor deze man. De muziek komt niet helemaal tot zijn recht in de net iets te grote zaal. De locatie is eigenlijk niet te vergelijken met de andere prachtige locaties van het festival. Maar verschil moet er ook zijn natuurlijk.

De zaal is bij Chuck Prophet halfvol, gevuld met een wat ouder publiek. En dat past goed bij zijn muziek. Het is een welkome verandering en wederom wat Let’s Get Lost zo bijzonder maakt. Je kunt van singer-songwriter naar rauwe rock, van dromerige elektronische deuntjes naar Americana. Voor ieder wat wils maar vooral voor iedereen wat te ontdekken. En dat is ook wat het publiek gretig doet. Een hele fijne avond beleven met tig aan nieuwe indrukken, nog niet eerder gehoorde muziek op nog niet eerder bezochte plekken.

Nog even om de hoek kijken bij Robbing Banks die een lekkere set weggeeft in Indebuurt. Deze zanger/drummer is geen onbekende voor het café, hij heeft hier ook gestaan tijdens de Popronde. De ex-drummer van Drive Like Maria heeft een oneman band opgericht waarin hij zelf de gitaar, drums en zang verzorgt. En dat klinkt eigenlijk precies als wat je ervan zou verwachten: nogal chaotische garage pop. Maar Robbing Banks weet wel hoe hij een goede hit moet schrijven. En dat werkt vanavond, Indebuurt is stampvol en gaat helemaal mee in de show van Robbing Banks. Veel meedeinende hoofden en springende bezoekers. Het is gezellig.