Geppetto & The Whales baart opzien in Deventer

Aimabele zuiderburen lijken klaar voor doorbraak

Tekst: Mathijs Nicolai ,

Er gaat haast geen week voorbij zonder een voor de bezoeker kosteloos concert in het Burgerweescafé. Afgelopen woensdag was het aan de sympathieke Belgische formatie Geppetto & The Whales om met een arsenaal aan quasi-aanstekelijke, poppy folkliederen het toegestroomde publiek te vermaken. Geïnteresseerden waren getuige van een verrassend professionele set door een gretige groep die op de rand van hun doorbraak lijkt te staan.

Amper drie jaar gaan ze mee: Geppetto & The Whales, een Belgisch groep die in 2010 het levenslicht zag en inmiddels in eigen land onder een behoorlijk vergrootglas ligt. Singles Juno en Duquesne’s Horse, beide afkomstig van de EP People of Galicove, kregen reeds de nodige airplay en men kijkt dan ook reikhalzend uit naar het nog dit jaar te verschijnen debuutalbum. De belegen folk in de lijn van Local Natives en Fleet Foxes werd in een eerder stadium opgemerkt door het inmiddels ter ziele gegane Bossche kwaliteitsfestival FabrIQ en nu, met een rits Nederlandse clubdata en een afspraak met Matthijs van Nieuwkerk op zak, lijkt 2013 een mooi jaar te worden voor het zestal.

In een tijd waarin baarden niet meer uit het straatbeeld zijn weg te denken, de banjo hip is en een harmonieuze folkband als Fleet Foxes een headlinerstatus geniet, zou het dringen moeten zijn in het knusse café aan de Deventer Bagijnenstraat om een gratis glimp van het ambitieuze Geppetto & The Whales op te vangen. De realiteit is echter dat de afstand tussen podium en publiek zelden zo groot zal zijn geweest en het achterin ook niet bepaald druk is. Het Belgische sextet laat zich echter niet kisten en speelt alsof er een volgestroomde festivalweide overtuigd dient te worden.

Wat volgt is een volwaardige set van een dik uur waarin de gehele EP en tal van nieuwe nummers, die zonder enige twijfel op de eerste langspeler zullen verschijnen, de revue passeren. Enkele hoogtepunten zijn de eerder genoemde radiohits Juno en Duquesne´s Horse maar ook een gerekte versie van het welhaast instrumentale Enter Galicove dat niet alleen voor een welkome afwisseling zorgt maar ook andermaal benadrukt hoezeer de leden van de formatie stuk voor stuk hun instrumenten beheersen. Zelden zal een stel jonge honden zo beheerst en foutloos hebben gespeeld, al dient gezegd te worden dat een puike geluidsafstelling ook een duit in het zakje zal hebben gedaan.

Toch zal niet elke bezoeker een onvoorwaardelijke hosannastemming aan het treffen met Geppetto & The Whales over hebben gehouden. Hoezeer er ook foutloos wordt gespeeld en hoezeer de potentie en gunfactor ook aanwezig lijken te zijn, af en toe bekruipt je het gevoel dat je alles al eens eerder hebt gehoord. Naast een gebrek aan originaliteit is het bij tijd en wijlen iets te gepolijst en afstandelijk om blijvende indruk te maken.

Als de zes na een dik uur het podium verlaten wordt er echter onverminderd om een toegift geroepen, waar de heren uiteraard gehoor aan geven. De band jaagt er nog moeiteloos een tweetal nummers doorheen waarna de koek toch echt op is. Geppetto & The Whales lijkt de perfecte combinatie in handen te hebben: een stel goede nummers en een prima live reputatie. Nu nog een goed album en het stadium van gratis optredens lijkt voorbij. Gelukkig waren we in Deventer nog getuige van zo’n optreden!