De mannen stuiteren het podium op met uitgestrekte armen op en neer, vol met energie. De fans begrijpen het, dat moet je mee doen. Alhoewel het publiek voor het podium niet meer dan drie rijen dik is, gaan er wel drie rijen aan handen de lucht in. De fans deinen mee op de beat, graaien naar de bandleden of beklimmen het podium om daarna niet te kunnen stagediven. Daar heb je meer publiek voor nodig, net als voor de mislukte moshpits en circlepits.
Eerder die avond was de taak aan voorprogramma Deadbeat om de de warmte van buiten ook binnen te krijgen. Een kort optreden waarin vooral de interactie met het publiek het goed doet. Ze spelen frontaal op het podium. De zanger leunt over zijn publiek en stuwt zijn woorden recht naar ze toe, daar kun je natuurlijk niet omheen. Stilistisch past de band prima bij hoofdact BrokeNCYDE. Allebei de bands passen zeer goed in het straatje ‘zeer geschikt als alternatieve feestmuziek’.
Dan betreden er weer drie mannen het podium. Zij maken vast het podium klaar. Ze beginnen te spelen. Vast een soundcheck. Ze gaan door. Het affiche gaf toch maar echt één voorprogramma. Leuke verrassing, want ze zijn goed. Als de muziekgenre ‘roborock’ nog niet bestond dan hebben zij deze nu uitgevonden. De wat vrolijk gespeelde robotachtige DJ-set staat in contrast met de introverte Duitse rauwe rockteksten. Een mooi contrast. Gitaar, bas en DJ-set met zang. De muziek valt niet goed te plaatsen, het is uniek. Het publiek lijkt de band nog niet te waarderen, een groot gedeelte van het optreden blijven de voorste-rij-meisjes respectloos op het podium zitten, met hun rug naar de band. De interactie met het publiek doet de band ook een stuk minder dan Deadbeat. Introvert schuilt de zanger zich achter zijn pony. Een unieke band die zeker de moeite waard is om nogmaals te luisteren, echter één klein probleem. Hoe heten ze eigenlijk? Door het Duitste is de bandnaam onverstaanbaar. Na wat rondvragen bij Atakpersoneel, BrokeNCYDE merchandise verkoop en Deadbeat bandleden is het nog steeds een grote onbekende. “We wisten pas vandaag dat ze mee zouden komen, BrokeNCYDE had ze gisteren in Frankfurt ontmoet en meegenomen, meer weet ik ook niet.” vertelt een geluidtechnicus.
Het is duidelijk dat het publiek toch echt komt voor BrokeNCYDE. De Amerikaanse crunkcoreband heeft met hun specifieke geluid een kleine doelgroep, waardoor het niet vreemd is dat het bij het optreden niet zo druk is. Wie van screamo houdt, haalt vaak zijn neus op bij te hippe, feest en dansmuziek. De liefhebber van dans en DJ’s haalt vaak zijn neus op bij screamo. BrokeNCYDE doet het allebei. En dat doen ze best goed. Het is energiek en de afwisseling van rap, vocaal en scream maken de variatie binnen de nummers. Qua instrumenten is er een drum en een draaitafel. Tekstueel blijft de band vrij oppervlakkig. Niet alles is verstaanbaar, maar de verstaanbare teksten gaan vooral zo: "Get nasty girl, Let’s get freakin' out" en dan nog de "Oh oh oh oh’s" en "Eh eh eh eh’s". Hiermee is het duidelijk dat de band zich in het feestelijke genre thuis voelt.
Het is jammer dat de band op het podium niet overkomt als één plaatje, verschillende stijlen lijken niet te matchen tot één band. BrokeNCYDE komt daarnaast ook nog vrij nep over. “You’re the best fucking audience in the world!” Niet heel erg geloofwaardig. Nummers zijn meetstal meezingbaar in de refreinen en dansbaar daar tussenin. Al snel spelen ze hun grootste hit ‘Freaxx’. Het publiek gaat echt los. De energie wordt niet bewaard om door te knallen, maar gelijk erna wordt een relatief rustig nummer ingezet over drugs. Het nummer past bij de duffe blik in hun ogen waarmee ze al de hele tijd op het podium staan.
De choreografie van de band is meer een armworkout. De gestrekte arm die van boven naar beneden gaat, wordt de eerste nummers veelvuldig ingezet. Als dat gaat vervelen, laten ze zien dat ze ook nog andere bewegingen kunnen. Handen op neer, gestrekte armen of krom. Van onder naar boven en vise versa. Fistpump hoog, fistpump laag. Rondraaiende onderarmen en klappen. De mannen hebben een groot repertoire aan armbewegingen. Het optreden sluit af met de tekst "BrokeNCYDE will never die" uit het nummer 'Schizophrenia', hun hardste werk van de avond. Mocht de band toch overwegen om te stoppen, dan kunnen de leden altijd nog fitness workshops gaan geven.