Progressive rock is een genre dat bekend staat om zijn complexe drumpartijen, tempowisselingen en stevige gitaren met complexe teksten in lange nummers. Dat werd erg duidelijk tijdens de optredens.
InMe en The Pineapple Thief in Hengelo
Fijne lange avond progrock in Metropool Hengelo
Afgelopen zaterdag vond er in in Metropool Hengelo een geslaagd concert van twee bands uit het prog rock circuit: InMe en The Pienapple Thief.
Allebei melden ze op hun website dat ze co-headliner zijn, dit betekent dat ze beiden deze avond een complete show verzorgen.
De eerste band is InMe. De band speelt progressieve rock/alternatieve metal, daarom wel wat steviger misschien dan andere genre-genoten, maar niet minder goed! Ze hebben al vier succesvolle albums uitgebracht. Met de release van hun nieuwe album 'The Pride' bewijst de band zich opnieuw. In thuisland Engeland haalde de band zelfs de hitlijsten met enkele singles.
In het begin is zaal half vol, maar na een tijdje is de zaal goed gevuld. Contact tussen de bandleden is er niet veel, alhoewel de bassist dit wel wil. De bandleden weten stuk voor stuk wat ze doen met hun instrumenten. Dit is goed te merken aan de daverende solo's. De zanger en gitarist, Dave McPherson, praat de show ook aan elkaar. Hij meldt dat ze graag in Nederland spelen omdat het publiek voor de muziek komt. Dat is in Hengelo ook duidelijk te zien. Het overgrote gedeelte van het publiek luistert aandachtig en veel mensen zingen de tekst mee. Ze wisselen uitgesponnen nummers af met metal nummers. Zeker bij het het laatste nummer, 'Faster the chase', komt de band echt los.
Na ongeveer een half uur pauze begint The Pineapple Thief (TPT) te spelen. Deze keer staat de zaal gelijk helemaal vol en is het dringen om vooraan te staan. Centrale man van The Pineapple Thief is Bruce Soord, een in Duitsland geboren musicus en componist. Tot 2002 maakt de band alleen studioalbums, daarna wordt op veelvuldig verzoek van de fans een band geformeerd om concerten te geven. De leden van de TPT: Bruce Soord – zang, gitaar en toetsen; John Sykes – basgitaar; Keith Harrison – slagwerk en Steve Kitch – toetsen.
Er zit veel afwisseling in de nummers die ze spelen; rustige ballads worden afgewisseld met stevige rock nummers. De setlist is dan ook een afspiegeling van hun hele repertoire. Van het laatst uitgekomen album, 'All the Wars” spelen ze de meeste nummers.
De bandleden zoeken onderling veel contact en ze lijken dan ook te genieten van hun optreden, wat de zaal duidelijk ook doet. Er hangt een relaxte sfeer in de volle zaal. Dit is te merken wanneer de band iedereen vraagt om mee te klappen, wat dan ook direct en langdurig gebeurt. De energie spat er van af als er een zoveelste solo komt. Er zit ook humor tussen de nummers door als de Bruce vertelt dat ze al 18 maanden niet meer in Nederland zijn geweest. Daar balen ze van. Het is inderdaad jammer dat ze zo lang niet in Nederland zijn geweest, want het is een feest om ze te zien maar uiteraard vooral om ze te horen spelen.