Er hangt een mythische sfeer in Metropool,de stemming onder het publiek is timide en er hangt een theaterachtige spanning. Wellicht dat dit komt doordat Case Mayfield afgelopen week de pers wist te halen doordat hij podium Bitterzoet voortijdig verliet omdat er teveel gepraat werd tijdens zijn optreden. Hengelo lijkt gewaarschuwd.
Geniaal muzikaal avondje met Port Of Call en Case Mayfield
Muziek om hard bij te huilen en knetter verliefd te worden
Dat de palingpop Volendam’s exportproduct nummer één is, is al decennia geen geheim meer. Maar Volendam heeft meer te bieden dan dat. Het bewijs is Case Mayfield. Van origine Volendammer en nu woonachtig in Amsterdam. Hij was vorig jaar nog op het BAM!Festival in Hengelo te zien. Vandaag ondersteund door een complete band staat hij in de kleine zaal van Metropool.
De man die de avond mag openen is Pieter van Vliet, beter bekend onder de naam Port Of Call. Deze jonge singer songwriter stond al eerder in de finale van de Grote Prijs van Nederland en brengt komende maand zijn eerste album uit. Als hij begint is het muisstil in de zaal. Een beetje onwennig, gewapend met gitaar, zet hij zijn eerste nummer in. Na de eerste noot is de toon voor de rest van de avond gezet. Het publiek heeft er duidelijk zin in.
Terwijl Port Of Call zijn gevoelige liedjes brengt, luistert de zaal meer dan aandachtig. Zijn stem is oprecht met hier en daar een rauwe uithaal. Tussen de liedjes door praat hij veel tegen het publiek. Nadat hij vertelt dat hij maar een arme man is, pakt hij op ironische wijze zijn smartphone om vervolgens zijn gitaar te stemmen. Op het moment dat hij zijn gitaar inwisselt voor een ukelele besluit hij om zonder microfoons zijn set te eindigen en vertolkt hij zijn laatste liedje voor op het podium. Het publiek zwaar onder de indruk achterlatend verlaat hij het podium. Knap, erg knap!
Veel tijd heeft het publiek niet om deze mooie ervaring te verwerken, want Case Mayfield staat al klaar om te beginnen. Met zijn elektrische gitaar om zijn nek staat hij alleen op het podium. Terwijl de lichten gedimd worden wordt de zaal weer doodstil. Waar je normaal moet schreeuwen om aan de bar kenbaar te maken dat je een biertje wilt bestellen, is nu fluisteren al te luid. Al snel galmt er het prachtige geluid van Mayfields gitaar en is zijn prachtige stem hoorbaar. Als een soort dominee die een kerkdienst voorzit betovert hij vanavond de kleine zaal van poppodium Metropool. Vergezeld door een band die geen toon teveel laat horen speelt Mayfield deze set nummers van zijn album 'The Many Colored Beast'. Nummers die vol zitten met melancholie en de gehele zaal raken en boeien. Vaak zeer rustig en soms uitlopend in een orgasme van geluid waarbij de Lesliespeaker van de Hammondorgel op volle toeren draait.
Case Mayfield blijft de hele set door boeien, de wijze waarop hij zijn nummers vertolkt is puur en eerlijk. Dat het publiek maar geen genoeg kan krijgen blijkt wel als hij over het podium de zaal in wil lopen. Ver komt hij niet en speelt als kers op de, nu al lekkerste taart, ‘9 Crimes’ van Damien Rice. De kater van Bitterzoet, eerder deze week, is volledig weggespoeld met dank aan het publiek van Metropool.