Sinds december 2009 organiseert Kunst & Cultuur Overijssel (KCO) de Doorbraak in Oost-Overijssel. Na verschillende voorrondes in verschillende plekken in Twente is vanavond 4 november de grote finale in Atak Enschede. Het publiek is massaal toegestroomd om het lokale talent aan te moedigen. Dat was soms ook wel nodig.
Openingsact Colin Meyer moet zich behelpen in Enschede en omstreken. Hij lijkt een lifestyle te ambiëren zoals geëtaleerd in series als Gossip Girl en Sex in The City . Zijn muziek beschrijft hij zelf als volgt op z’n website (jawel, in kapitalen): “LIKE A STROLL THROUGH NEW YORK CITY ON A SATURDAY NIGHT. SMELL THE FLAVOR OF PERFUME AND GASOLINE, FEEL THE ENERGY OF A THOUSAND BODIES DANCING IN A CLUB. CHILL OUT ON A ROOFTOP TERRACE AND WATCH THE WORLD BREATHE BENEATH YOUR FEET. BE SURPRISED BY WARM HARMONIES AND SOULFUL MELODYLINES, ON A RAW, SEXY CLUB BEAT. GET TO KNOW AN EXOTIC, REFINED KIND OF R&B, WHILE DRINKING YOUR MOJITO.”
Colin, met strak gesneden overhemd en riante inkijk, poogt met zijn zwoele metropool-achtige sound de Saxion zaal van Atak in te pakken. Dat lukt hem met behulp van een retestrakke band en een manisch vingerknippende zangkoortje ook best aardig. De jury heeft oog en oor voor de gelikte looks en mierzoete songs. Hij wint er de beste muzikantenprijs en een tweede plek op het podium mee.
Van getailleerde overhemden naar een krapzittend leren jurkje. Rouge staat onder luid sirene gejoel klaar om te vlammen. Daar lijkt vooral gitarist Ulrich Schadeck in te slagen. Hij weet een enthousiaste podiumpresentatie neer te zetten die oprecht overkomt. Het voorkomen van zangeres Barthelijne Weijs lijkt voornamelijk ingestudeerd. Hopelijk zijn de vocale missers dat niet. De authenticiteit is ver te zoeken bij deze groep conservatorium studenten die rockbandje speelt. Niet dat het slecht klinkt. Integendeel. Maar waar is de bezieling?
Die vraag lijken de jongens van The Road Home al te beantwoorden bij het instellen van de versterkers. Het is een verademing om een band te zien die zonder bijhorende studieboeken in het achterhoofd op de planken staat. Oprechte punkrock&roll knalt uit de speakers. De broertjes Christoffel staan een fijn potje rocken zoals alleen zij dat kunnen. Met nog een broer (Sem Christoffel) als bassist bij Stefany June mag je gerust spreken van een muzikale familie. Duidelijk geïnspireerd door The Gaslight Anthem, Iggy Pop, Tom Waits en nineties punkrock weten deze jongens een erg geslaagde set neer te zetten. De conservatorium studenten kijken bedenkelijk, het publiek geniet. Niet de meest technische band van de avond, maar zeker wel een underdog die zomaar met de hoofdprijs er van door kan gaan. Het zou terecht zijn.
“Het klinkt als een kruising tussen P.O.D en Rage Against The Machine”. Daarmee slaat een medestander de spijker behoorlijk op z’n kop. Met lak aan de tijdsgeest laat Maggie’s Bookshop rapmetal weer enigszins hedendaags klinken. Drijvende kracht op het podium is frontman/rapper Renger. Op geheel eigenzinnige strooit hij woorden over de harde riffs en beukende drums. Ook is er ruimte voor dynamiek in de vorm van rustige passages met clean gitaar en opzwepende poëtische opsommingen van woorden. Zach de la Rocha van Rage Against The Machine was daar ook zo handig mee (de gelijkenis tussen de twee is trouwens opmerkelijk). Hier en daar een zanglijn zou de band geen pijn doen trouwens. Louter en alleen rapteksten plegen op een gegeven moment een aanslag op de aandacht. Dit prima optreden van de band uit Hengelo leverde helaas voor de Hengeloërs geen podiumplek op.
Laatste band van de avond is Schoolyard Herons. Op het zomeroffensief stonden deze knapen uit Den Ham er nog ontspannen bij in hun alledaagse kloffie en uitgestelde kappersafspraak. Vanavond staan er drie strak geklede jonge heren, met gestileerde coupes. Zwarte overhemden, dito stropdassen en rode bretels zijn de huisstijl. Het is alsof je The Hyves, Foo Fighters ziet coveren met Dinand van Kane als zangcoach. Dit allemaal vertaald naar ietwat pretentieuze band uit een Twents dorp. De jongens weten best wat een catchy tune is. Met drie man weten ze ook een overtuigend geluid neer te zetten. Maar het is allemaal zo oppervlakkig en hier en daar gewoonweg saai. Genoeg potentieel, maar pretentie en tunnelvisie staan nog een beetje in de weg. De weg terug naar Den Ham ging gepaard zonder prijzen.
De jongens van The Road Home nemen wel prijzen mee naar huis en mogen zichzelf beste band van de avond noemen. Hun drummer is net als in de halve finale nog steeds de ongeëvenaarde drummer in deze talentenjacht. De winnaars van vanavond kregen naast een groot Duvelpakket ook een abonnement op De Bassist en de MusicMaker (deze kreeg overigens elke band) én promocredits van MusicFromNL. Daarnaast spelen zij in het najaar van 2012 op de SENA PopNL Award in de Melkweg Amsterdam en hebben zij misschien ook kans om op het Bevrijdingsfestival Overijssel 2012 te spelen. Daarnaast krijgen zij ook twee dagen opnametijd bij Geluidstudio.com en worden zij net als alle finalisten opgenomen in het talentontwikkelingsprogramma van Kunst & Cultuur Overijssel, waarmee zij kans maken op drie tot zes optreedspots op verschillende festivals binnen Overijssel en bandcoaching op maat.
De complete uitslag van vanavond:
Bands:
The Road Home
Colin Meyer
Rouge
Beste Drummer:
The Road Home
Beste muzikant:
Colin Meyer