In blouse en pantalon betreden The Crookes het Zwolse Hedon. Het publiek blijft op een veilige afstand. De verwachting van een avond rust en schattige liedjes, wordt verstoord met een orkaan aan dansbare, vrolijke songs en wilde bewegingen. Weten The Crookes nog meer te verrassen?
Openingsact van de avond is de Zwolse Aspen Gems. Ook deze mannen zijn keurig en stijlvol gekleed, wat meteen de ogen naar het podium weet te trekken. Eerder stonden de heren al op het podium bij De Doorbraak, waar ze een finaleplaats wisten te halen. Ondanks toen al goede kritieken, zijn de heren overduidelijk gegroeid. Leken ze eerder dit jaar nog wat zoekend qua geluid, inmiddels heeft de Editors en Joy Division sound overduidelijk de richting bepaald. Hoewel het spel niet altijd even sterk is, is het entertainment gehalte zeer hoog. Bovendien is de zanger een karakter die niet genegeerd kan worden. De band is zichtbaar gegroeid dit jaar, 2012 kan wel eens bepalend worden.
De inmiddels netjes gevulde zaal wacht nieuwsgierig op de jongens uit Sheffield, Engeland. Bij opkomst blijkt het verwachte beeld van nette Britse jongens waar. De jongens dragen een keurige blouse en pantalon en bedanken het publiek beleefd voor hun komst. Toch blijkt al snel dat The Crookes veel meer is dan dit. Ze hebben vrolijke pop songs, waarop flink gedanst kan worden. De sound wordt wel omschreven als de jaren ’50 in een nieuw jasje. New Pop, zoals de stroming liefkozend wordt genoemd, lijkt bijna vernieuwend in een tijd vol harde beats.
Van het eerste album klinken de bekendere ‘Bloodshot Days’ en ‘Backstreet Lovers’, wat een groep enthousiaste meezingers in het publiek zichtbaar maakt. Ook de single ‘Godless Girl’ krijgt goede reacties uit de zaal. Toch zijn de bezoekers van Hedon een beetje rustig, verlegen bijna. Wellicht had het merendeel deze dansbare songs niet verwacht en daardoor niet ingespeeld om te bewegen. En dat terwijl The Crookes toch echt bekend staan om live shows met veel zweet, dans en interactie.
De spanning is in het begin ook bij The Crookes van het gezicht af te lezen, maar ze laten zich niet zomaar uit het veld slaan. Even doorpakken en goede muziek spelen. Want geen twijfel over mogelijk; dit zijn echte muzikanten. Ze spelen ijzersterk en de zanger George Waite heeft een stem uit duizenden. Het splinternieuwe ‘Where is the Love’ is een goed geschreven en gespeeld uptempo nummer. Wellicht concentreert het publiek zich ook liever op deze bijzondere teksten. Gaat het bij andere bands standaard over de liefde, The Crookes zingen vooral over kunst, geschiedenis en poëzie. Best bijzonder voor jonge twintigers.
Al met al is The Crookes een zeer aangenaam bandje. De ouderwetse sound leent zich prima in een tijd vol gitaar- en synthesizergeweld, maar echt vernieuwend is het niet. Verrassend zijn wel de teksten en het constante leveren van kwaliteit. Hopelijk levert het nieuwe album ze wat meer bekendheid op, zodat de bezoekers ook echt weten voor wie zij naar de hoofdstad komen. Neem de dansschoenen maar mee.