Di-rect is officieel de status van tienerband ontgroeit

De band geeft zich helemaal bloot tijdens spectaculaire theatertour

Kim Schamper ,

Mooi, energiek, vol passie, maar ook intiem. Dat is de beste omschrijving na afloop van dit concert. Als toeschouwer word je uiteindelijk vanzelf meegesleept in de inlevende bewegingen van Marcel en de energie van de rest van de band. Het kon dan ook niet anders dan dat iedereen met een glimlach op het gezicht de zaal verliet.

Na vele optredens in clubs en podia staat Di-rect weer in de theaters. Geen onbekend terrein, want de vorige theatertours trokken veel bezoekers. Op 16 december 2011 pakken de heren in Odeon de Spiegel in Zwolle flink uit met oude en nieuwe songs van hun laatste twee cd’s. Di-rect speelt hun theatertour niet met z’n vijven, maar hebben een extra gitarist erbij: Paul Jan Bakker. Sinds ‘Tommy’ neemt hij de extra gitaarstukken voor zijn rekening.

Zanger Marcel is voor de gelegenheid zeer netjes gekleed. Mooie blouse aan, stropdas om, hij kan zo het theater in! O ja, daar stonden ze natuurlijk ook. Dat was in het begin ook wel te merken. Mag het publiek gaan staan, kan er worden meegezongen? Nadat ik Marcel aan het einde van het optreden sprak, zei hij dan ook: ‘Het is net alsof je met je blote lul voor het publiek staat’. Kwetsbaar en intiem, dat is het mooie van een theatertour.

Na de eerste nummers flink te hebben doorgespeeld vraagt hij bij ‘Reach’ de mensen te gaan staan. Er wordt enthousiast gereageerd en het publiek wordt wat losser. Bij het mooie ‘Broken’ gaat het meeste publiek weer zitten om te genieten van de prachtige stem van Marcel, die op de een of andere manier altijd zuiver klinkt. Her en der wordt hij vocaal bijgestaan door Vince en Spike en de instrumentale stukken zijn ijzersterk.

Regelmatig haalt Marcel de tamboerijn erbij en tijdens ‘ Shadow of the Night’ komt hij met een grote trom het podium opzetten.  Als ‘Flies, Ants & Elephants’ wordt ingezet vraag hij ons de heupen los te maken en met ‘Mr. Man' krijgen ze het voor elkaar dat de mannen en vrouwen afwisselend de ooh’s en aah’s meezingen. Oftewel, Di-rect doet hard haar best om in het tweede gedeelte van de show het publiek met zich mee te krijgen. En dat lukt ze vol overtuiging.

Marcel bedankt voor het feit dat hij de sterren van de hemel mag zingen, Spike en Paul Jan zorgen voor de spectaculaire gitaarpartijen en Vince liet horen dat hij naast het bespelen van de toetsen ook nog eens geweldig hoog kan zingen. Jamie slaat door zijn enthousiasme nog net niet zijn drumstel aan stukken en Bas, die iets minder aanwezig is dan de rest van de groep, maar daardoor zeker niet minder goed, zorgt voor wat rust in band.

Het was een genot om naar Di-rect te kijken en te luisteren. Het zijn bescheiden jongens die genieten van hun talent en succes. Na het optreden komen ze zelfs een drankje doen in de lobby, om de tijd te nemen voor hun fans.

Het is duidelijk, Di-rect vormt een eenheid en staat zo vast als een huis.