Grown Cold trapte de avond af. Letterlijk. Deze vijfkoppige band sloeg meteen tijdens het eerste nummer een weg in, hard, strak en bomvol energie, wat in de rest van de set consistent op niveau bleef. Dit was mede te danken aan de zeer energieke frontman, die het publiek goed wist te bespelen. Heerlijke metal op een vrij hoog niveau, en dat voor een vrije jonge band. Dit is echt een goede naam op het dit Herfstoffensief, en het zou wat beloven voor de komende bands.
Met nog ontzettend veel adrenaline in mijn bloed wachtte ik hoopvol op de tweede band van de avond. This Is My Happy Face was aan de beurt. Veel van gehoord en de verschillende invloeden die deze band inspireert gaf hoop op een goede voortzetting na een verpletterend optreden van Grown Cold... en ze stelden daarin niet teleur. De leadzanger sprong als een volleerd rockster uit de coulissen en wist het nog aanwezige enthousiasme van het publiek een extra boost te geven. Aan alles kon je zien dat de band vooral met veel plezier optrad. Goed op elkaar ingespeeld en heerlijke gitaarrifjes. Gesteund door het zeer strakke drumwerk bracht de band een heerlijke mix van rock'n'roll, punk en een snufje hardcore. Pluspunten ook voor het bass-werk, normaal een achtergestelde positie die niet altijd even goed naar voren komt tijdens een show, maar dat was hier wel anders.
Na deze twee bands was het tijd voor iets heel anders: een meisje met haar gitaar genaamd Milou. Ze speelde vol overtuiging haar nummers en creëerde een unieke sfeer door tijdens het optreden het publiek in te lopen. Bovendien getuigt het van lef om tijdens een avond met ruige bands in je eentje als jong meisje op het podium te gaan staan. Toch voelde het een beetje als een anticlimax. De twee voorgangers van Milou hadden een energieke sfeer in het publiek gecreëerd en het was lastig om te schakelen naar de rustige singersongwriter. De show was ondanks de sterke vocalen van Milou, ietwat braaf en weinig vernieuwend.
Everbreak bracht gelukkig weer de tendens van de avond terug met een populaire metal-core stijl. Weinig op aan te merken, redelijk goede show muzikaal gezien, al viel de stage performance wat tegen. Toch hebben ze goed hebben gekeken naar bands als After Forever en de erg mooie stem van de zangeres maakte het een vermakelijk show, maar viel ietwat tegen vergeleken met de optredens van Grown Cold en This Is My Happy Face.
De afsluiter van de avond waren de mannen van Rusty Razors die meteen een opvallende verschijning waren met hun matchende kleding. Ook deze band bruiste van de energie. Door deze kenmerken is de link met The Hives snel gelegd. Al is op muzikaal gebied het gat wat groter. Een domper op de avond mag het niet genoemd worden, maar dat ligt puur aan het feit dat de eerste twee bands gelijk een hele goede stempel op de avond drukte.
De prijsuitreiking was dan ook niet heel verrassend met This Is My Happy Face en Everbreak als winnaars van 12 uur opnametijd in de studio's van Atak. Een zeer verdiende prijs, voor beide bands. De tweede prijs ging naar Rusty Razors: optreden bij Mozart Avenue, aangeboden door 3VOOR12/Overijssel. Al met al een zeer vermakelijke avond met een zeer gevarieerd aanbod. Nu is het wachten op de eerste EP's!