Tijdens het voorprogramma komt Laura al even om de hoek kijken. Ze zingt "Something About You" met singer-songwriter Cary Brothers die vorige maand net als Laura’s band niet naar Europa kon komen. Cary weet met zijn rustige gitaar- en pianonummers vooral voor in de zaal de aandacht vast te houden. Achterin blijft het rumoerig, ook tijdens de paar minuten dat Laura op het podium staat. Waarschijnlijk heeft men het niet eens door.
Niet veel later is het dan écht de beurt aan Laura. Haar Amerikaanse band is er niet bij: Laura wordt bijgestaan door drie Nederlandse muzikanten met wie zij sowieso in mei zou gaan werken. Dat zij door Laura’s drukke schema nog maar weinig samen hebben kunnen spelen, is nauwelijks te merken. Het optreden verloopt vloeiend en ook Laura zelf is vol lof over de mannen. Na het openingsnummer "Perfect" laat Laura enthousiast weten hoe blij ze is dat ze hier nu wél is. Ze feliciteert het Twentse publiek met het landskampioenschap en vertelt dat ze een paar dagen geleden voor het eerst in haar leven naar een voetbalwedstrijd is geweest. Laura vertelt sowieso graag: achter ieder nummer zit wel een verhaal en ook is ieder nummer een verhaal op zich.
Er wordt aandachtig geluisterd. Het doet intiem aan: van een afstandje lijkt het alsof een groep mensen zich heeft verzameld bij een knus haardvuur. Even is er een moment van verwarring als Laura midden in "Single Girls" ophoudt met zingen. Het is de bedoeling dat het publiek het van haar overneemt, maar er gebeurt weinig. Men staat hooguit wat zachtjes voor zich uit te zingen. Een tweede poging verloopt beter: ‘One more glass of wine before I turn off the lights’ klinkt het lief maar duidelijk vanuit de zaal.
Lief, zo klinkt ook Laura’s favoriete nummer uit Sesamstraat waarbij ze zichzelf begeleidt op de ukelele. Er stijgt even wat gegiechel op uit de zaal als ze "If Moon Was Cookie" inzet - maar hé, dat kinderliedje klinkt uit Laura’s mond niet eens zo gek! Het levert haar in ieder geval een enthousiast applaus op. Niet alle nummers zijn zo lief. "Trauma" bijvoorbeeld. ‘Ik heb het geschreven toen ik heel boos was. Het is wel positief hoor, maar op een boze manier.’ De boosheid is te horen in Laura’s zang en pianospel, de band geeft het nog iets extra’s. "Trauma" is op zijn eigen manier een fijn nummer om naar te luisteren. De toegift "Pretty Me" - ‘jullie weten straks alles van me’ - speelde Laura al eens tijdens haar solotour van eind vorig jaar. Ook deze keer is het bij mij weer goed voor kippenvel. Voor de allerlaatste song komt de band nog even terug op het podium en dan is het optreden alweer voorbij.
Laura maakt mij blij. Ze zingt liedjes van een volwassen meisje, met teksten die erg herkenbaar zijn voor een volwassen meisje als ik. De volwassene in mij hoopt dat Laura nog lang blijft doen waar zij goed in is: schrijven over de dingen die haar bezighouden, zingen met een stem die heerlijk is om naar te luisteren en vertellen met een meisjesachtig enthousiasme. Het kleine meisje dat ik diep van binnen ben, hoopt stiekem dat Laura zich tóch een keer waagt aan dat album met liedjes uit Sesamstraat.