Vanavond is Metropool uitverkocht en er druipen dan ook een aantal rockers misgenoegend af. Voordat ik me als een haring in de figuurlijke ton kon voegen, werd mijn persoon in eerste instantie ook de toegang tot de poptempel ontzegd. Gelukkig kon ik met dank aan Daisy - redactie 3VOOR12 Enschede - toch nog de juiste digitale documenten overleggen om als 3VOOR12-journalist toegang te krijgen. Het voorprogramma van Peter Pan Speedrock bestaat uit drie snotneuzen die onuitstaanbaar strak de ene na de andere rock stamper eruit knallen. Het nieuwe plaatje van deze band, genaamd Paceshifters, is overigens geproduceerd door Peter van Peter Pan Speedrock zelf. De jongens schijnen al met Matthijs van Nieuwkerk en Rob Stenders handjes te hebben geschud. Ome Peter heeft echt een neus voor talent, maar in Metropool komt het niet helemaal lekker over. De band krijgt de pit niet aan de gang en weet ondanks het zeer strakke spel en de lekkere sound niet echt te boeien. Wellicht komt het omdat de jongens het nog zonder gezichtsbeharing, tatoeages en eeltige ziel moeten stellen?
Volgende halte is het derde biertje en gang richting de toiletten. De foyer en het trappenhuis zijn vervaardigd uit aimabel beton met staal. Tijdens de nummer 2 bedien ik me van wat wekamines en overpeins de vraag hoe iemand er bij komt om hemelsnaam op het mannen toilet rode systeemplafonds te plaatsen. Net op tijd voor de show en met een nieuw gerstenat beland ik links van de P.A. voor de gitaarstack van Peter. Vanaf het eerste nummer knalt de band als vanouds en ontstaat er een blije mannenpit. Architectonisch mag het kleine zaaltje dan wel een zwak moment van Benthem en Crouwels geweest zijn, het geluid in de kleine zaal klinkt verdraaid lekker. Uiteraard staat Dikke Dennis tijdens de eerste paar nummers obligaat zijn pijpjes bier met de tanden te openen. Gitarist Peter schalt met een been op de monitor en de microfoon tegen zijn bek zijn nummers het publiek in, terwijl het aan de andere kant van het podium vooral Bartmans Bin Laden baard is die indruk maakt.
Het publiek krijgt er pas echt zin in als Dikke Dennis daadwerkelijk het podium op stapt. Mijn geloof in de mensheid is gesterkt wanneer ik Dikke Dennis met string, staartjes en rode nagellak wederom de schoppen aas hoor zingen. Een stagedivend meisje kan net op tijd ontkomen aan een zweterige swaffel en iedereen mag zijn krachten testen wanneer het obese lichaam zich op het publiek stort. Halverwege de show wordt iedereen er op attent gemaakt dat regionale trashtrots Ottoboy himself zich onder de mensen bevindt. Het nummer ressurection wordt aan Jaap opgedragen. Het publiek is het er mee eens en het moshen gaat gestaag verder.
De heren spelen uiteindelijk nog een flinke toegift van een paar nummers en ter afsluiting kopt Dennis zijn microfoon weg. Bezwete mannen en vrouwen strompelen uit de pit richting bar en garderobe. Tijdens mijn gang beland ik in een filosofisch gesprek tussen Serge van Innocent en Ottoboy Jaap. Uitendelijk roken we een blowtje en zakken we door in Innocent. Innocent is een tijd terug ook onder handen genomen. Nog steeds het oude, vertrouwde pand aan de Deldenerstraat, maar dan met een nieuw interieur. Gelukkig nog steeds uitermate sfeervol. Na zeer plezierig geconverseerd te hebben met het aanwezige gezelschap en na flink wat wietjes en biertjes is de avond dan echt ten einde. Jaap bekent zijn dronkenschap wanneer de laatste ronde wordt omgeroepen. Gelukkig mag Jaap van Serge wel naast het aquarium slapen.