Boutros Bubba bijt het spits af voor een select gezelschap van vrienden, bekenden en andere geïnteresseerden op donderdag 24 september. De band maakt het met haar ‘rhythmically challenged’ muziek niet eenvoudig voor het publiek. Geen hapklare brokken, maar doordachte noise-rock voorzien van zang die constant op en regelmatig over het randje van vals is. Een band voor het getrainde oor dus. Na een vrij rustige start gaat het tempo wat later in de set omhoog. Het neemt de aanvankelijke saaiheid weg en laat een goed op elkaar ingespeelde band horen. Het geluid is helaas aan de slechte kant, waardoor de muziek wat matjes overkomt. Hoe dan ook een leuke kennismaking.

 

The Bitter Tears hangen hun muziek op aan een melig hillbilly-thema. Semi-komisch en in een oud fabriekspand met een handjevol mensen – aardig wat Boutros Bubba-supporters hielden het na ‘hun’ band voor gezien – best treurig. Toch past dat wel bij de melancholische klanken van deze band. Want als je verder kijkt en luistert dan het gezochte imago en het zeer matige geluid, dan blijkt de band heerlijke droefenis in muziek te vertalen. De invloeden zijn breed en legio. Namen die in gedachten springen zijn Captain Beefheart en Tom Waits, maar ook gooit de band een groot deel Americana ertegenaan. Helaas komt dat deze avond niet uit de verf, met name door het slechte geluid. Zo gebeurt het dus ook dat menigeen voor het einde van het optreden vertrekt.