De band begint haar optreden gelijk goed. Met een wat rustig nummer begint Ten Page Pilot haar set. Na zo’n twee minuten gaat de band los. De band lijkt goed op elkaar ingespeeld vooral door toedoen van Rens Coenen. De drummer is strak, speelt met variatie en zorgt voor een goede basis. Wat opvalt is dat de zang van Richard Kleuskens na verloop van tijd een beetje eentonig wordt. Hij heeft een perfecte stem voor dit genre, maar mag wat gevarieerder zingen. Bassist Luc Verdellen is een dienende bassist die zich meer mag laten gelden. Hij staat er wel, speelt zijn partijen, maar mist uitstraling.

Ook moet de band nog een keuze maken. Een keuze in genre. De uitstapjes die de band maakt naar rustiger nummers komen niet allemaal even goed uit de verf. Gewoon hard rockend is deze band het best. Vuige gitaarriffs en harde baslijnen kenmerken de muziek van de band. Wat opvalt is dat de nummers van de EP beter gespeeld worden dan de rest van de setlist.

De performance laat nog wel wat te wensen over. Je ziet wel dat de jongens plezier hebben, maar het mag wel wat enthousiaster. Misschien is het tijdstip waarop de band speelt daar ook wel debet aan. De band begint al om 21.00 uur te spelen, voor een halflege kroeg.

Men mag verwachten van een band met twee gitaristen dat ze in de gitaarriffs wat meer variatie leggen. Weinig tweestemmigheid, weinig solo’s, veel van hetzelfde. Als de band daar aan werkt, die twee gitaristen echt gebruikt, kan Ten Page Pilot een grote worden. Ze hebben alles in zich om furore te maken in de Nederlandse rockwereld. Een aanwinst voor de Popronde, dat is Ten Page Pilot zeker. Werken aan een betere performance, meer doen met de gitaarpartijen en je hebt een prima rockact. Benieuwd hoe deze band het doet in een wat grotere zaal.