Ik sta om 20:45 uur nog ontzettend in de rij. Iets waar ik een beetje van baal, omdat de eerste band Heavens Basement om 20:45 uur begint. Uiteindelijk sta ik iets over 21:00 uur in de zaal en het optreden van de eerste band is gewoon al afgelopen! Erg jammer, want ik had al veel over deze band gelezen en mijn nieuwsgierigheid was groot geworden. Ik laat me dan maar door mede-reporter Marieke vertellen dat de band goed was, dat ze de belofte zeker hebben waargemaakt en dat het publiek dat wel aanwezig was in ieder geval enthousiast was… Zonde, zonde, maar volgende keer beter… 
 
Dan is het tijd voor Dear Superstar, een leuke bandnaam. Ik sta ergens tussen de fanatieke mensen die vanaf het begin van de avond vooraan staan, maar ik wil erg snel weg van die plek. De band is vanaf het begin rete fanatiek en heeft het er al snel over dat zij het plafond willen slopen, misschien een beetje te veel voor het begin van het optreden. Wat wel weer heel leuk is, is dat de zanger van de Britse band een poging doet tot ‘Enschede’ uitspreken, wat klinkt als een slissend ‘Ensjedée’, altijd grappig. De band speelt ruim drie kwartier en ik vind het nogal aan de lange kant, en ik ben daar niet de enige die dit vind, zo blijkt het als ik door een volle foyer naar buiten wil lopen. Het is wel weer duidelijk voor wie de mensen komen vanavond. 
 
En dan, Papa Roach. Wie had dat ooit gedacht? Een band van dit formaat in Atak? Atak kan het als podium prima aan, zo blijkt het maar weer tijdens dit optreden. Het geluid klinkt goed, de zaal leent zich goed voor 800 springende mensen en de sfeer zit er goed in. In het begin van de setlist spelen ze Days of War en Change or Die, afkomstig van het laatste album Metamorphosis. Daarna gaat de band over op Broken Home, een feest der herkenning voor de fans, die overduidelijk aanwezig zijn. Zelf ben ik niet direct een grote fan van Papa Roach, maar ik moet toegeven, het optreden raakt wel de juiste plek. Het is energiek en de band is zelf ook ontzettend enthousiast. Zo zijn ze bijvoorbeeld blij dat ze voor een zaal mogen optreden waar het publiek net zo gek is als zij, en vertelt zanger Jacoby Shaddix dat ze in oktober weer terugkomen naar ons land, een fijne boodschap. De energie blijft tijdens het optreden aanwezig en er wordt fanatiek gesprongen tot het  optreden opeens ‘voorbij’ is. Last Resort, de hit van de band is nog niet voorbij gekomen, gelukkig kunnen we er dus vanuit gaan dat de band nog terug komt. Tijdens de toegift speelt de band ook de nieuwe single ‘I almost told you that I loved you’, een erg tof nummer. Maargoed, er gaat uiteindelijk niets boven totaal uit je dak gaan op het bekende Last Resort zoals ik dat vroeger ook deed tijdens de schooldisco. Uiteindelijk een geslaagde avond dus, een stap in de programmering van Atak die een dikke pluim verdiend heeft!