Het Assendorperplein beschreven op Eerste Pinksterdag, 21.00 uur ’s avonds: de zon is nog lang niet verdwenen; laat staan de tropische temperatuur die in Zwolle heerst. De zon en hoge temperaturen zijn eveneens nog op de zolder van de voormalige Kweekschool, waar sinds jaar en dag Eureka huishoud, te voelen. Toch biedt Eureka deze avond tegengewicht voor de zomerse sferen. Op het podium staat namelijk niemand minder dan Marissa Nadler, de Amerikaanse folkzangeres die de afgelopen jaren enthousiaste recensies en (misschien wel veel belangrijker) een behoorlijke cultstatus verwierf.

Deze status viel haar ten deel door haar mooie stem en haar lijzige liedjes met zware thema's als dood en verderfelijke liefde. Met deze nummers speelt Marissa nog niet de grote zaal van Paradiso vol. Toch is het bijzonder dat ze aan de vooravond van shows in Botanique Brussel, Ekko en de kleine zaal van Paradiso in het intieme zaaltje van Eureka aantreedt. Zonder sponsoring van de lokale platenzaak Minstrel Music was dit ook niet gelukt.

Met ongeveer zestig man zit de met veel zitplekken ingerichte bovenzaal goed vol wanneer Marissa -gekleed in rode jurk- het podium beklimt. Hoewel het podium is gevuld met drums en versterkers, zijn de eerste vijf nummers voor Marissa alleen. Tergend langzaam volbrengt zij haar nummers. Het bijzondere van deze muzikant is toch echt haar stem. Deze stem verveelt namelijk niet, maar pakt je elk inzet op om je even later totaal beduusd weer neer te zetten bij een tussenstukje gitaar. Dat deze gitaarstukjes net als op de albums redelijk eentonig en inwisselbaar zijn stoort niet, eigenlijk beheerst ze haar spel zelfs opvallend goed. Bovendien weet ze met de juiste subtiliteit gebruik te maken van stem- en gitaareffecten en haar mondharmonica. Niets is te veel. De nummers komen vooral uit de oude en b-sides doos; Marissa vertelt ons dat ze dit na 60 opeenvolgende shows speciaal voor ons doet.

Na een rookpauze volgt de tweede set. Op het podium staan nu ook ex-Earth bassist Haskins (inclusief zijn beruchte Sunn-versterker), Espers-drummer McConnell en Tulsa-frontman Tanton. De begeleiding van deze diverse bezetting ligt qua sfeer heel dicht bij de muziek van Marissa Nadler: intens, uitgesponnen en duister. Toch pakt de samenwerking niet helemaal goed uit. Niet voor de liefhebbers van Marissa's stem in ieder geval. Deze stem is namelijk van zichzelf een prachtig instrument, vooral wanneer zij zoveel mogelijk ruimte krijgt. Deze ruimte werd haar op twee manieren ontnomen: ten eerste werden mooie, kwetsbare zanglijnen begeleid met even mooi en kwetsbaar gitaarspel, waardoor het gewenste effect van beide instrumenten wegviel. Ten tweede leek de band steeds toe te werken naar de instrumentele stukken, waardoor de climax op de verkeerde momenten plaatsvond.

Hoewel de muzikale kwaliteit van de band erg hoog is, was de keus voor uitgebreide begeleiding wellicht niet de juiste. Misschien beoogde Marissa (of haar platenlabel) de aanhang van een breder publiek. Of misschien was Marissa uitgekeken op haar eigen gitaarspel. In beide gevallen mogen de fans hopen dat de akoestische nummers op zijn minst niet helemaal uit haar set zullen verdwijnen.
Mede dankzij een deels akoestische toegift was bovenstaande overweging overigens nauwelijks smet op de avond. Marissa blijft een prachtig muzikant en Eureka kan niet anders dan trots zijn op een Pinkster avond als deze.