Aux Raus valt het best te omschrijven als een gestoord gabberpunk-duo met een energieoverschot. Waar komt dit beter tot zijn recht dan in een stampensvol zaaltje fans? Helaas, uitverkocht is Hedon niet; het is zelfs tamelijk rustig. Maar de aanwezigen zijn duidelijk te spreken over de muziek van Aux Raus. Er wordt flink gedanst en aan de verzoekjes van zanger Bastiaan Bosma ('Nu een cirkelpit jongens!' en 'Iedereen het podium op nu') wordt gehoor gegeven door minstens de helft van het publiek. 

 Muzikaal gezien gebeurt er vrij weinig op het podium: de beats worden ingestart met een druk op de knop van de cd-speler. Bastiaan Bosma en gitarist Luuk Bouwma zingen respectievelijk spelen daar overheen. Deze 'saaie' setting wordt teniet gedaan door de energie die vanaf het podium de zaal in wordt geslingerd. Deze energie komt voort uit de gabberbeats van de cd, maar ook uit het enthousiasme van Bauwma en, met name, Bosma. 

 Wanneer je zo'n overdonderend en confronterend geheel voor je kiezen krijgt, kan je als publiek weinig anders dan keihard meedansen óf wegrennen. Het publiek koos solidair voor het eerste. Zanger Bastiaan Bosma leek oprecht onder de indruk van dit breed gedragen enthousiasme en trakteerde het publiek, nadat het gehele repertoire was afgespeeld, op een herhaling van het populaire 'Fall'. 

De muziek van Aux Raus is beperkt - afzonderlijke nummers onderscheiden zich nauwelijks van elkaar - en daar is sinds hun doorbraak in 2006 niets aan veranderd. Na een optreden van pakweg drie kwartier is het daarom niet erg dat het repertoire er doorheen is. Tot de verschijning van een nieuw album heb je dan wel genoeg Aux Raus gezien en gehoord.