Waren we niet bijster onder de indruk van de wat sfeerloze aftrap van ESNS25 in De Oosterpoort, de tweede avond wordt dat helemaal goed gemaakt met uitstekende optredens van o.a. Ugly, The Pill, Daniela Pes en Cardinals!

ESNS (Eurosonic Noorderslag) is het jaarlijkse showcasefestival in Groningen, waar de muziekindustrie vanuit heel Europa zich verzamelt om nieuw talent te spotten én vast te leggen. Speelt een band zich in de kijker? Dan is de kans groot dat-ie in de zomer op alle festivals staat. 

Eurosonic vindt van 15 t/m 17 januari januari plaats in de hele binnenstad van Groningen, met bands en artiesten uit heel Europa. Op Noorderslag – zaterdag 18 januari in de Oosterpoort – spelen alleen Nederlandse acts. 

3voor12 doet uitgebreid verslag van het festival met recensies en uitzendingen op 3FM (woensdag en donderdag van 22.00-01.00 vanuit Hilversum, vrijdag 22.00-01.00 vanuit Groningen, luister mee). Op vrijdag 17 januari is er een live editie van De Machine op de conferentie van ESNS. Op zaterdag 18 januari vanaf 22.00 uur presenteren 3FM-dj’s Vera Siemons en Justin Verkijk ESNS 2024 op televisie, live vanuit de Oosterpoort. Een muzikale uitzending van negentig minuten gevuld met interviews, reportages en optredens van jonge bands en artiesten.

Daniela Pes uit Sardinië speelde vorig jaar ook al op ESNS. Toen in het piepkleine bovenzaaltje van Simplon, nu is ze gepromoveerd naar de veel grotere Stadsschouwburg (wat eigenlijk een gekke omgekeerde zaal is omdat het publiek in feite op het podium staat, maar dat terzijde). De propositie is niet veel anders dan een jaar geleden: in 2023 verscheen namelijk haar debuutalbum Spira, en dat is zo bijzonder dat het nog wel een keer in het volle licht mag staan. Geflankeerd door twee muzikanten in lijn, met percussie en elektronica, brengt ze een unieke mix van Italiaanse volksmuziek en hypnotiserende ambient. Ze lijkt zichzelf nu en dan in een trance te zingen, met een mengeling van Italiaans en zelfverzonnen woorden. Hoogtepunt is het adembenemende ‘Carme’, net voor het einde, waarin ze de synthesizer zachtjes laat janken en zelf klinkt als een Italiaanse incarnatie van Beth Gibbons. Ze durft soms groot te gaan, maar ze kan het ook piepklein.

Voor fans van: Portishead, Lucrecia Dalt, Marina Herlop

Waar hopen we dit te zien: Liever een clubconcert dan een festival. Wie durft het aan deze bijzondere artiest een plek met volle aandacht te geven? Sinds ESNS24 in Nederland niemand, dus is deze herkansing terecht.

Luister: 'Carme'

Sapperedosio, wat puilen de liedjes van Ugly uit van muzikale rijkheid! Slotsong ‘The Wheel’ bijvoorbeeld, die begint juist heel… eh… pretty, met bloedmooie a capella zang in canon. En dan maken ze een grillige afslag richting noisy artpop, waar vooral de drummer nasty roffeltjes mag plaatsen tussen de tegendraadse gitaarlijnen. Het is wat gezelliger en kampvuurfähiger dan veel Britse bands in hun scene, eigenlijk meer een soort highschoolmusicalversie van Black Country New Road (deelden ze ooit zelfs de drummer mee!). Niks mis mee, heerlijk hoe ze telkens weer in gebroedelijke samenzang uitbarsten.

Voor fans van: Glee in de Windmill

Waar hopen we dit te zien: Ze zijn al bevestigd voor Motel Mozaique, ook een goeie voor Into The Great Wide Open of Best Kept Secret

Luister: 'The Wheel'

Oh MRCY MRCY me, wat kan die Kojo Degraft-Johnson zingen! Hij kanaliseert met zijn trefzekere kopstem soulgrootheden uit de gouden jaren zestig, en zijn duopartner Barney Listen heeft ook een schitterende stem. Samen zingen ze MRCY binnen één liedje de dag top binnen. Maar daarna beginnen we toch wat kritischer te luisteren en vooral te kijken. Want ‘de stem’ mag de zanger dan hebben, met een pet die zijn ogen in de schaduw zet en een nogal malle bodywarmer blijft de uitstraling achter. MRCY is live een vijfkoppige band, met muzikanten die stuk voor stuk geweldig kunnen spelen. Mooi om te zien, een fris groen blaadje aan de weelderige Londense neo-soulboom. Het materiaal is er alleen nog niet helemaal. Er zitten beslist sterke liedjes tussen, zoals ‘Lorelei’ en het nog niet uitgebrachte ‘Angels’, maar zo goed zijn ze nog niet allemaal. Nog een slordigheidje: aan het laatste liedje komt MRCY niet toe omdat het voorlaatste nummer een te lange phaser jamsessie is. Dat is toch een wat onbevredigend slot, vindt de band zelf ook. Zo valt er nog heel wat te schaven en te poetsen aan deze ruwe diamant, maar het goede nieuws is natuurlijk dat dit wel degelijk een diamant is!

Voor fans van: Sault, Michael Kiwanuka, Olivia Dean

Waar hopen we dit te zien: North Sea Jazz natuurlijk, maar zo'n moeiteloos overeind blijvende vocalist moet op ieder festival welkom zijn.

Luister: 'Lorelei'

Fans van Rosalía zullen ongetwijfeld helemaal apeshit gaan over Judeline, een Spaanse zangeres met Venezuelaanse roots die avant-gardistische pop vermengt met de traditionele muziek uit haar jeugd, van flamenco tot aan Venezuelaanse joropo. Haar sound is nog wel een tikkeltje minder toegankelijk dan de Spaanse superster, linksaf bij FKA Twigs richting Ralphie Choo. Dat betekent: iets minder focus op het liedje en iets meer op de wonderlijke klankwereld die ze bouwen, vol autotune, gekke elektronica en complexe ritmes, vandaag extra aangezet door de sicke drummer die steeds droge roffeltjes speelt op zijn bekkens. Haar debuutalbum Bodhiria is conceptplaat over een Eurydice-achtige vrouw die vanuit het hiernamaals moet toezien hoe haar geliefde haar langzaamaan vergeet, en dat concept van lust en gekte brengt ze ook op het podium in beeld. Ze heeft ook creep van een danser bij zich, die likkebaardend zijn tong over zijn grill laat glijden en wild het publiek in kijkt. Tegelijkertijd zit er ook echt veel fun in deze show, zoals ze wild met haar heupen wiegt en binnen één liedje al op zijn rug rijdt alsof-ie haar pony is. Paardje, hop!

Waar willen we dit zien: Hmmmm... ik denk eigenlijk niet dat Judeline nu al het popappeal heeft van een Rosalía, maar op een festival als Le Guess Who? zou ze in een grote zaal misschien nog wel tot haar recht komen
Voor fans van: Rosalía, Ralphie Choo en Sevdaliza
Het nummer: 'JOROPO'

Naomi Sharon straalt internationale klasse uit. Dat had Drake goed gezien, toen hij de Rotterdamse zangeres van Instagram plukte en haar een albumdeal aanbood. Ze ziet er in die latex jurk uit als een echte superster, en heeft de stem to match: 'Celestial', een hemelse ballad vandaag begeleid op piano, krijgt zelfs een Whitney Houston-uithaal, en ieder liedje krijgt wel wat soulvolle runs en vocale loopjes. Naomi Sharon wordt vandaag begeleid door één muzikant, die gitaar speelt en ook de ambient, de dansbare ritmes en elektronische elementen uit een doosje trekt. Neem bijvoorbeeld die pruttelende amapiano-beat in 'This Is Love', en die pulserende housebeat in 'Another Life' die langzaam ontluikt en steeds harder op de borst begint te slaan. Niet alle songs hebben evenveel impact en haar podiumpresentatie is wel een tikkeltje statisch, maar toch heeft deze vrouw wel een soort starpower.

Voor fans van: Drake's Honestly Nevermind, slaperige r&b en Sade
Waar hopen we dit te zien: Ze stond vorig jaar al op Down The Rabbit Hole met deze show, maar... North Sea Jazz zou zeker geen gekke match zijn
Het nummer: 'Another Life'

‘I’m a blonde bitch! Bimbo, butthole, tits!’ Ehm… mogen we dit nou bimbo-punk noemen? Jawel toch? Sterker nog, dat is zo’n beetje de grap van The Pill, twee giebelkonten van The Isle Of Wight die de draak steken met zo’n beetje ieder cliché dat er bestaat over meisjesmeisjes. ‘Woman Driver’ bijvoorbeeld, waarin zangeres Lottie tegen een andere bestuurder opknalt omdat ze nu eenmaal autorijdt als een vrouw. ‘Please be nice, I’m just a girl with big tits!’ Whahaha. Het pure plezier dat ze uitstralen geeft The Pill ook wel iets van eilandgenootjes Wet Leg, maar dan een stuk punkier, met overstuurde drie-akkoorden-liedjes die zelden langer dan twee minuten duren. Jammer alleen dat Lily en Lottie binnen een kwartier de versterker eruit blazen en de show wel heel lang wordt onderbroken. Maar ehm. Des te meer reden om ze op te zoeken op één van de festivals die ze al hebben vastgelegd.

Voor fans van: Wet Leg, Lambrini Girls en Clueless

Waar willen we dit zien: Motel Mozaique of Best Kept Secret dus (en hopelijk dan wel ononderbroken?!)

Het liedje: ‘Woman Driver’

Cardinals is een goeie band voor liefhebbers van Fontaines D.C., aldus Grian Chatten himself. Maar deze gasten uit Cork zijn wat minder van de ingewikkelde poëzie. In hun heerlijke openingssong ‘Twist and Turn’ zingen ze over ‘rock ’n roll’ en ‘heart and soul’, het type rijmelarij dat je kent van de Gallagher-broers. En kijk, de gast die net nog stoer tamboerijn stond te spelen alsof-ie een rock ’n roll star was, pakt er nu gewoon een accordeon bij. Dat is meteen ook het unieke aan deze band: die trekzak geeft de soms wat zwaarmoedige songs toch wat levensvreugde mee. Het is niet per se een gezellige boel op het podium overigens, veel wegdraaiende ogen en de gitarist verdwijnt zo’n beetje in z’n hoodie. En richting het einde loopt de set wel degelijk leeg als een... onbemande accordeon?

Voor fans van: Fontaines D.C., aldus Grian Chatten zelf

Waar willen we dit zien: je bent te laat! Deze week stonden ze in EKKO en Merleyn, en dat is precies het type zaal waar je ze nu wil treffen

Luister:Twist and Turn

Je moet maar durven: de vaart uit je veertig minuten fame halen om te laten zien dat je ook heus heel goed piano kunt spelen. Yamê durft dat, zoals hij ook besloot om zich niet te schamen voor z’n missende voortanden, maar van dat gapende gat zijn signature te maken. Zo ging hij viraal met de COLORS-sessie van ‘Bécane’, die inmiddels bijna 90 miljoen views op YouTube heeft (!) en zelfs 145 miljoen op Spotify. Serieuze getallen. Hij wordt vaak rapper genoemd, en hij houdt weliswaar van trappy hihats, maar zijn stem heeft een mega-bereik en een zangerig drama dat je eerder zou associëren met chansons. Hij komt uit de Parijse jazzjamwereld, legt-ie uit. Vandaar die piano, die een beetje richting het publiek is gekanteld zodat we zien dat-ie écht een serieus moppie kan spelen. Vooral die deconstructed drumsolon (…) is wat overbodig, maar wat heeft Yamê muzikaal veel in z’n mars.

Voor de fans van: trap-chansons?!

Waar willen we dit zien: het voorprogramma van Stromae

Luister: Bécane

Ook gezien

Chloe Qisha
Van tevoren spitsten we de oren bij ‘I’m Sorry, I Lied’, een popliedje dat klinkt als Wet Leg via Olivia Rodrigo, maar het voelt nog een jaartje te vroeg voor deze Maleisische popzangeres uit Londen.

Berre
Bij Lewis Capaldi valt er tenminste nog wat te lachen.

Night Tapes
Deze Londense band heeft een zangeres uit Estland en telt dus als Baltische inzending. Zij zou het sensuele dreampopgeluid moeten dragen, maar ze rukt ons met half-rake noten steeds uit de betovering. Sessie.

Marathon
Een goeie rij voor de deur bij deze Nederlandse gitaarband, die vorig jaar al tussen onze 12 talenten zat maar nu pas echt gaat leveren. Overtuigende grunge sleaze.

Alessi Rose
In de categorie popzangeressen-die-een-beetje-klinken-als-Olivia-Rodrigo is deze Britse het dertiende ei in de doos.

Kingfishr
Vliegt er vroeg op de avond vrolijk in met hun nu-of-nooit-mentaliteit, met als eerste liedje meteen single ‘I Cried, I Wept’. Vrees niet, het zijn geen jankerds, deze jongens, ze zijn hier ondanks hun gevoelige liedjes om feest te maken. Hup, met banjo en al het publiek in!

Baby Lasagna
Heeft deze nerveuze Kroaat meer te bieden dan dat sensationele Songfestivalnummer (dat net niet won)? De perfecte clash van Rammstein, Scooter en Mr Beast? Helaas, voor de rest is het een goedbedoeld rommeltje. Wel Insta-ready.

Nectar Woode
Nectar Woode heeft een prachtstem die leent bij Minnie Riperton, maar haar soulpop is als een biscuitje dat te lang in de thee heeft gezeten.

Cara Rose
De knerpende soulstem van Cara Rose laat zich makkelijk vergelijken met die van Amy Winehouse, van RAYE en Celeste, maar… de tunes heeft ze niet.

Zimmer90
Deze frisse Duitse boys met Tiktok-hitje willen net te graag op Parcels lijken, maar verbleken bij de glitterende discobollenpop van hun voorbeeld.

Doodseskader
Precies zo knus en huiselijk als de bandnaam suggereert: vette band van de bassist van Amenra.