Argyle, Texas, 2 Februari 2009

Het is de ochtend van de tweede studiodag, een lentezon schijnt over het dorre Texaanse landschap. Drie dagen geleden zijn we in Dallas aangekomen, en stonden we met onze winterjassen te zweten bij de naar Nederlandse maatstaven strenge douanecontrole.  De dame van het autoverhuurbedrijf probeerde ons te overtuigen dat vijf man in een minivan toch echt heel krap is, zeker als ze ook nog wat gitaren bij zich hebben, zouden we niet willen upgraden naar een fraaie SUV. En nog wat extra verzekeringen afsluiten, als je toch al geld aan het uitgeven bent. Nee hoor, we komen uit Nederland, en zijn kleine auto´s gewend, we´ll be fine. En inderdaad blijkt de minivan ruim genoeg voor vijf man, een paar tassen met schoon ondergoed en een stel gitaren. En er is nog plaats genoeg voor een heel roedel moordzuchtige Texaanse coyotes. 

Zaterdag met de rental voor het eerst wat kilometers gemaakt, van Dallas naar Denton. We hebben op het town square in een koffiehuis afgesproken met Matt Pence, onze Supreme Commander de komende twee weken. Hij is fashionably late, of wij zijn unfashionably early, dus slenteren we van tweedehands winkeltje naar tweedehands platenzaak (Drie Nederlandse LP’s!, The Fatal Flowers, Gruppo Sportivo en, ehm, Thijs van Leer..)  en weer terug. Dit is geen grote stad alhoewel er twee universiteiten zijn, en rond het middaguur is het centrum in al zijn landerigheid een zo ontspannen plek dat je er spontaan van gaat gapen. En dat is dan ook wat we doen totdat Matt binnen wandelt en ons op sleeptouw neemt naar de studio, die voor vreemden zonder TomTom bijna onmogelijk te vinden schijnt te zijn. We rijden langs dagloners, autodealers, cafetaria’s, supermarkten, development projects, en gaan van de main road af en rijden door een verdroogd en vlamgevoelig platteland over kronkelende weggetjes met namen als “Old Alton Road” en “Copper Road”. Via een gravelpad  komen we bij de studio. The Echo Lab ligt er vreedzaam verscholen bij, en op het moment van aankomst is de vorige band, Glossary uit Tennessee, bezig met het inladen van de versterkers, gitaren en sambaballen. We maken een praatje met ze, de bassist rookt Drum shag die zo droog is dat het weer uit z’n shaggie dwarrelt. Blijkbaar is het gewoon te koop hier.
We dumpen onze bagage en gaan bier en sinaasappelen kopen met Matt die ons de weg wijst. Het is nog onzeker of we met onze paspoorten bier kunnen kopen, dus hij gaat mee om in ieder geval een eerste voorraad Millers en Budweiser te kunnen inslaan, we blijven muzikanten..

 De volgende dag, zondag, begint het echte werk. Het drumstel wordt opgebouwd, versterkers worden netjes op een rijtje in de isolatiekamer gezet, snoeren worden uitgerold, gitaren worden geïntoneerd, de drumvellen opgerekt tot ze als vaatdoeken in de ketels hangen en voor de eerste keer loopt de band, we zijn aan het opnemen! Twee uur later donderen de bas en de drums de studiospeakers uit, en blijken de guidetracks van de gitaar zo goed dat we ze kunnen laten staan. De kop is eraf!
Dat is het voor nu, later meer, groet, and don´t mess with Texas…