De veelheid en verscheidenheid aan bands die de Popronde van 2008 rijk was in Deventer, is moeilijk te vatten in één artikel. Uw schrijver en fotograaf hebben geprobeerd de hoogtepunten van deze Popronde te bezoeken en te verslaan. Bij deze een verslag van afgelopen donderdag 25 september. In café Floors trad Go Back To The Zoo op. Even wordt er gevreesd dat er weinig publiek op het optreden afkomt, maar na de eerste noot stroomt Floors al snel vol. De Amsterdamse viermansformatie speelt lekkere, gevarieerde pop/rock-nummers die goed in het gehoor liggen. De muziek lijkt een beetje op de Kaiser Chiefs, de stem van zanger Cas Hieltjes heeft wel wat weg van Tom Smith van The Editors. Toch behouden ze hun eigen geluid, wat hen siert. Het nummer ‘Hallelujah’ van Lucky Fonz wordt met een schreeuwerige, doch ingetogen stem prachtig bezongen. Muzikaal zijn ze goed op elkaar ingespeeld en de band krijgt er gedurende het optreden steeds meer zin in. Volkomen terecht dat ze regelmatig gedraaid worden op 3FM. De Zwolse band Swelter treedt op in café De Heks. Ondanks de technische problemen, waardoor de band een half uur later begint dan gepland, laat de band zich niet kennen. Muzikaal zit het allemaal strak en goed in elkaar. Nieuwe nummers van de band worden vlekkeloos afgewisseld met de oudere, meer bekende nummers. De ondersteuning van een violist maakt het in mijn ogen helemaal af. Het publiek blijft geboeid luisteren. Begin 2009 komt de tweede cd uit en uw schrijver kan niet wachten. Een extra applaus voor drummer Frederik, die, bij afwezigheid van de vaste drummer Otto, drumt alsof hij al jaren met de band optreedt. In hetzelfde café speelt even later De Staat. Omdat in de Heks de programmering wat uitliep, beginnen ze zonder soundcheck. De dragende rocksound van De Staat doet het publiek grijpen naar de oordoppen vanwege het harde geluid. Maar het optreden is erg goed. De geheel eigenwijze sound en een goede uitstraling zorgt ervoor dat je graag vooraan wilt staan en het hele concert in je wil opnemen. Niemand wil weg. Alles, maar dan ook alles, aan het optreden klopt, op het harde geluid na. Ze laten een diepe indruk achter. Imponerend is wellicht het juiste woord. Uw schrijver kan het optreden helaas niet helemaal afzien. In het café Heeren op de Brink is een optreden van Kissmekillme. Een verrassend optreden van een hippe band met onder andere een trompettist, saxofonist, percussionist en een energieke zanger. De acht mannen spelen op een klein podium, maar swingen er op los. Stiekem moet ik aan Alain Clark denken, of aan Prince. Het is modern, barst van de energie en klinkt niet al te strak. Er is veel ruimte voor improvisatie. Helaas niet voor aansluiting met het publiek, maar dat ligt niet aan het muzikale talent van de band of de energie van de zanger. Café de Boemel is duidelijk niet gewend om een band te ontvangen. De band I kissed Charles staat namelijk bijna in het donker. Er is niets gedaan aan het licht, waardoor de fotograaf, na diverse pogingen, meedeelt dat er geen foto’s komen van de band. Wanneer je in het donker de band kan ontwaren, lijkt het even alsof er een schoolband staat: de bandleden zijn jong. Maar wanneer ze spelen doen ze dat imago verbleken: het klinkt volwassen, de zangeres Charlot uit Meppel zingt erg goed en springt vol energie op het drumstel. De Boemel was de enige die zich aan het tijdschema hield, zodat ik helaas de laatste twee nummers van de band kon beluisteren. De band lijkt potentie te hebben. Het is er zeker één om in de gaten te houden. The Tommycats zijn de afsluiter van deze avond. Vol overgave spelen ze swingcafé de Elegast plat. In het begin lijkt het er op dat zanger Kevin achter de muziek aanholt, maar daar is na twee nummers niets meer van te merken. De band moet duidelijk wennen aan het piepkleine podium. De covers ‘Light my Fire’ van The Doors en ‘Foxy Lady’ van Jimi Hendrix klinkt gewaagd, maar worden briljant vertolkt. Ook de eigen nummers zijn goed en steken muzikaal gezien goed in elkaar. In vergelijking met eerdere optredens lijkt de band steeds volwassener te worden, zonder zijn wilde haren te verliezen. Dat belooft wat voor de toekomst. Popronde 2008, editie Deventer, liep ten einde na dit optreden. De afterparty duurde nog lang en er werd veel gesproken over de talenten die Deventer aandeden. In het centrum klonk de hele avond overal muziek. De sfeer was gemoedelijk en erg gezellig. De bands hadden er in mijn ogen zin in. De organisatie heeft een uitstekende prestatie geleverd: een goede, strakke, gevarieerde programmering met voor elk wat wils. Mede daardoor was het voor uw schrijver moeilijk om een goede keuze te maken. Volgend jaar graag hopelijk weer een editie van deze geslaagde avond. Ik ben dan zeker weer van de partij!