Gouwe ouwe speelt in nieuw Atak

Paul Carrack verzorgt kwaliteitsnostalgie

Tekst: Matthijs Hakfoort Foto's: René Damkot, ,

Het tweede concert in de Grolsch-zaal van het nieuwe Atak is gelijk een klapper. Dat wil zeggen: voor wie jong was in de 80’s. Paul Carrack, leadzanger van onder andere Ace, Mike + The Mechanics en Squeeze , speelde zijn eigen ‘best of’. Uw verslaggever (zo’n 10 jaar jonger dan de doelgroep) was prettig verrast.

Paul Carrack verzorgt kwaliteitsnostalgie

Iedere generatie heeft zijn helden. Zeker in de muziek worden deze helden eigenlijk maar zelden overgedragen naar de volgende generatie. In het geval van Paul Carrack (leadzanger van o.a. Mike + The Mechanics, Ace en Squeeze) is dit ook het geval, al ligt het bij deze artiest zeker niet aan zijn muzikale kwaliteit. Het gemiddelde kind van de 90’s zal misschien nog net de Mike + The Mechanics hit ‘Over My Shoulder’ kennen, maar daar houdt de kennis vaak vrij abrupt op. Het publiek dat zaterdag 27 september was samengekomen in de grote zaal van Atak was echter duidelijk van de juiste generatie om de muziek van Paul Carrack en band op waarde te schatten. Al bij het derde nummer, als de Squeeze hit ‘Tempted’ wordt ingezet, wordt in de zaal hoorbaar meegezongen. Dat dit niet al bij het eerste nummer gebeurde lag vooral aan de techniek. Pas na een aantal nummers wist de geluidsman de achtkoppige band onder controle te krijgen, terwijl de tenor-sax vrijwel het hele optreden te hard bleef staan. Toen de techniek het toeliet kwam ook de band langzaam meer in de groove en werd steeds beter gespeeld. In een interessant middenstuk met onder andere twee nummers die Paul Carrack voor de Eagles schreef en een blokje reggae, komt ook de zaal meer los en wordt hier en daar zelfs gedanst. Als de zanger de prachtige ballad ‘Dedicated’ aankondigt gaat een hoorbare zucht van nostalgie door de goedgevulde zaal, het applaus na dit nummer is dan ook lang en hard. Terwijl de band de toegift begint met het onvermijdelijke ‘Over My Shoulder’, moet uw verslaggever toegeven dat er met de kwaliteiten van Paul Carrack nog steeds niets mis is. De nummers doen voor de tegenwoordige luisteraar misschien wat gedateerd aan, maar zijn van een bijzondere kwaliteit. Uiteindelijk rest alleen het respect voor een artiest met een prachtige stem en een gave voor het schrijven van hits. Oftewel: laten we onze helden eren, of ze nu van onze generatie zijn of niet.