Grote posters in Atak kondigen het optreden van GEM zaterdag de elfde aan. De opkomst van het publiek is beduidend minder groots. Ruim een half uur te laat volgens planning is er eindelijk leven te bekennen op het podium. Met vijf man sterk (waaronder één vrouw) komt Balthazar op om Atak totaal te verrassen. Het voorprogramma haalt alles uit de kast. Zo wordt er overactief op een soort deksel geramd, zijn de ‘basisschoolinstrumenten’ onder het stof vandaan gehaald en mag de klassieke viool niet ontbreken. Het keyboard voert de duidelijk boventoon bij Balthazar en de vierstemmige zang geeft de band een totaal eigen geluid. Balthazar durft en dat maakt het publiek in het begin onwennig. Qua toegankelijkheid en genre laten ze zich vergelijken met de Blood Red Shoes, en toegegeven, dat is even wennen. Maar na een paar stevige upbeat nummers weet Balthazar het publiek te overtuigen en zijn er goedkeurende knikkende hoofden te zien en zijn er zelf mensen die een dansje wagen. Waar Balthazar spannend en vernieuwend is, is GEM veilig en saai. Oké, GEM speelt strak en de stevige gitaarpop ligt lekker in het gehoor, maar van afwisseling moeten ze het niet hebben. Toch weet GEM met zijn catchy en vrolijke nummers het publiek mee te krijgen en wordt er enthousiast meegezongen met het reclameliedje Look. De zanger straalt dezelfde energie uit als de nummers die worden gespeeld en danst vrolijk op zijn eigen nummers, de bassist lijkt er iets minder zin in te hebben. GEM speelt goede nummers en is mainstream. Op dat punt verliest Balthazar het weer van GEM. Meer mensen houden van het simpele maar vrolijke geluid van GEM en het is daarom waarschijnlijk dat er goed wordt gereageerd op de verrassend vrolijke aankomende nieuwe single: She said oh oh oh, I said yeah yeah yeah.