Minstens eens per maand organiseert sociaal-culturele vereniging Eureka een hardcore-avond. Punk, emo, metal, het komt allemaal langs. Vrijdag 21 november stond Junius op het programma, een band uit Boston. De muziek van hun MySpace-profiel laat vooral een 80's revival indruk achter: geïnspireerd door New Order en The Cure en beïnvloed door alle donkere rockgenres die sindsdien op de markt verschenen. Denk aan My Bloody Valentine, Dinosaur Jr. en Mercury Rev.
De avond, die al om 20.30 uur begon, ving aan met Gascoigne. Zij worden al enkele jaren gezien als belangrijke kracht uit de Zwolse punkscene. De band zoekt haar inspiratie dan ook niet ver buiten dit genre. Met wat hardcore-invloeden en enkele metalriffs probeert Gascoigne een eigen geluid neer te zetten. Een onorgineel concept, wat op het podium uitpakte tot een ongeinspireerde show met weinig lef. Gelukkig zat het repetoir er, op enkele overgangen na, goed in waardoor de start van de avond niet volledig vals was.
De tweede act vormde hiermee een groot contrast. Zij bewezen dat een band haar publiek ook kan boeien met minder uitstraling, minder snelheid, kortom minder pretentie. We spreken over het Amsterdamse Fire Walk With Us. Bang voor lange intro’s waren zij niet. Bang voor herhaling van akkoordschema’s of te veel structuur waren zij evenmin. Daarmee past de band goed in het straatje van drone metal bands als Earth en Sun O))). De live-ervaring was zeer intens en overtuigend. Alleen een band met voldoende lef en muzikale kwaliteit kan zich een gebrek aan vocals en frontman permitteren. Fire Walk With Us is zo’n band.
Inmiddels waren we aan de hoofdact toe. De drukte viel wat tegen, maar zoals we van een Eureka hardcore-avond gewend zijn ontbrak het niet aan gezelligheid. Met haar kleine oppervlak, de schuine wanden en de grote hoeveelheid aan beugelflesjes heeft Eureka's bovenzaal eigenlijk per definitie al een goede uitstraling. Gedurende het optreden van hoofdact Junius verkeerde band en publiek bovendien grotendeels in het donker. Een opvallende keuze, van de artiesten zelf, die goed aantoont hoe intelligent de band Junius is.
Want als relatief onbekende band val je op door af te wijken. Het publiek onthoudt je en slikt de muziek al gauw als zoete koek. Maar was het muzikaal wel zo goed? Junius toonde vooral haar harde kant. Een keiharde hardcore-kant. Technisch gezien was het optreden dik in orde, maar van vernieuwing was geen sprake. Daarmee sprak het optreden de MySpace-pagina tegen. Hierop is namelijk sprake van een veel progressievere band, waarin oude muziek opnieuw wordt uitgevonden. Pas wanneer zij die spirit live kunnen combineren met hun huidige show kunnen we spreken van een fijne live-band.