Het is aan de band Paper Tiger, die haar oorsprong in Enschede vindt, om het publiek op te warmen voor Living Colour. Als ik tegen 21:05 uur de Grolsch-zaal in loop, staat deze al lekker vol. Ik ben wel enthousiast over het optreden van deze band, het had van mij nog wel een half uur langer mogen duren. Helaas is rond 21:15 de tijd al aangebroken dat deze band ermee stopt. Jammer, jammer. Dan, na ruim 3 kwartier ombouw, klinkt er hondengeblaf en duurt het niet lang voordat de herkenbare stem van Corey Glover door de zaal schalt. De avond is voor het publiek veelal een feest der herkenning en alle klassiekers komen voorbij. Het publiek reageert in het begin nog erg voorzichtig, maar naarmate de tijd verstrijkt is uiteindelijk iedereen enthousiast. Wat opvalt is dat de band niet opvallend veel nummers speelt, maar dat zij voornamelijk erg goed zijn in het uitbreiden van de liedjes. Dit is niet altijd even nodig. Ik vind het overigens wel een prestatie van de band hoe zij iedere keer opnieuw het publiek weer bij hun optreden weten te betrekken, ondanks de langdradige nummers die ontzettend afleiden. Tegen het einde van het optreden, wanneer het publiek duidelijk opgewarmd is, gebeuren er nog een aantal leuke dingen waar iedereen later nog met een glimlach aan terug zal denken. Zo springt bassist Doug Wimbish opeens het publiek in en gaat daar volledig uit zijn dak. Hij geeft een leuke baspartij weg en zijn performance is niet anders dan erg goed te noemen. Ook de drumsolo van Will Calhoun is een memorabel momentje. Een drumsolo van ruim 10 minuten (wie had een kortere solo verwacht tijdens dit optreden?) wordt zomaar ‘even’ neergezet. Vlak hierna is het einde van het optreden, maar, natuurlijk krijgt de enthousiaste zaal nog een toegift, nadat er opnieuw hondengeblaf uit de speakers komt. In deze toegift speelt de band nog wat oude nummers, waaronder hun grote hit ‘Love Rears It’s Ugly Head’. De afsluiter is geen eigen nummer, maar een cover: ‘Should I Stay Or Should I Go’ van punkband The Clash. De kracht van The Clash ligt in eenvoudige, catchy nummers, maar Living Colour heeft dit nummer volledig uitgebouwd. Deze afsluiter in samenhang met de langdradigheid hier en daar, maakt dan ook dat ik minder enthousiast Atak uitloop dan dat ik binnenkwam.