De openingsband, 555 uit Amsterdam, heeft op het laatste moment afgezegd. Deze band wekte de nieuwsgierigheid vanwege het mixen van genres als ‘rapmetal’ en ‘elektropunk’.
Het gat in de programmering wordt opgevuld met extra speeltijd voor The Know It Alls. Deze band uit Amersfoort, bestaande uit een meisje achter het drumstel, een nonchalant ogende zanger/bassist en lome gitarist, speelt voor een vrijwel lege zaal met overwegend personeel. Ze spelen lekkere rauwe indierock, waarbij het snel duidelijk wordt waar ze hun grootste inspiratie vandaan halen. Bandjes als Arctic Monkeys en The Kills weerklinken in de catchy songs en worden zelfs geplagieerd. The libertines sound is ook duidelijk merkbaar, geen toeval dus dat van die band nog een cover werd gespeeld. The Know It Alls spelen strak en goed. Helaas staan ze op de verkeerde plek op het verkeerde tijdstip. Die eigen sound komt nog wel.
Als de volgende band, Groover, het podium betreedt is het gezellige café gelukkig al een stuk voller. Helemaal vanuit Bergen op Zoom brengt deze formatie zonnige ska/reggae tunes, inderdaad in de sfeer van Beef. Het toegestroomde publiek kan de muziek erg waarderen en danst er uitbundig op los. Deze band brengt een ambivalent gevoel naar boven. Met de ogen dicht hoor je een solide ska/reggae bandje, met twee zangeressen die er een feestje van proberen te maken. En het lukt! Het klinkt erg lekker en het is heel dansbaar. Met ogen open lijken het een stelletje pubers die na een half jaar muziekschool hun best staan te doen tijdens een voorspeelavond. Oren en ogen spreken elkaar tegen.
De ombouwtijd tussen de bandjes is steeds een kwartier. Voor de volgende act is daar maar een fractie van nodig. Het betreft hier namelijk de ‘homegrown local heroes’ Face It. Deze twee Enschede hiphoppers hebben een trouwe aanhang, die enthousiast ‘meebouncet’ op de zware en donkere beats. Met behulp van een passieve/agressieve rapstijl worden lyrische hoogstandje overtuigend de microfoon ingespit. De teksten hebben inhoud, pijnlijke onderwerpen worden niet vermeden. Dit is rap zoals het hoort. Terwijl het publiek nog een laatste woordenregen te verduren krijgt, is het stiekem al uitkijken naar Clueless, toch wel de headliner van deze avond.
Aan de vooravond van het opnameproces van hun nieuwe album, was dit een mooie gelegenheid om wat nieuwe nummers aan het publiek bloot te stellen. En wat voor nieuwe nummers! Van Clueless zijn we kwalitatieve (power)pop/rock gewend, maar het kan blijkbaar altijd beter. De vier nieuwe songs slaan gelijk goed aan, in een inmiddels afgeladen Friends. Natuurlijk was er ook ruimte voor een aantal nummers van hun debuutalbum die volop worden meegezongen. Een nieuwe ballad laat een initiemere kant van de band zien. Het nieuwe album gaat harder worden, maar biedt ook meer ruimte voor rustigere nummers. Deze dynamische aanpak lijkt goed te werken.
Zanger Tim is weer grappig als altijd, maar krijgt wel concurrentie van Fonz (bassist), die ook de nodige dijenkletsers uit zijn mouw weet te toveren. Hoogstaande rock en humor in overvloed tijdens Clueless. Het hoogtepunt van de avond.
Van harde jengelende gitaren naar één zwoele gitaar en een meisje. Een meisje dat bij velen bekend is als dat ene meisje van Idols. Dewi heeft er veel zin in vanavond en wil dat ook graag overdragen. Het aanstellerige Idols-gedrag is er gelukkig afgesleten. Ze heeft haar heil gezocht in een jazzy/poppy sound vol soul. Hoewel het geluid te wensen over laat, weet ze met slim gekozen covers het publiek om haar vingers te winden. Haar eigen werk klinkt best aardig, maar het is maar zeer de vraag wie zich daar over 10 jaar nog iets van kan herinneren.
Laatste band van deze editie van Friend ‘n Bands luistert naar de naam Soulkey. Ze brengen soul, R&B, funk en disco-covers ten gehore die de beentjes moeten doen bewegen. Het lijkt erop dat een groot deel van het publiek een andere invulling aan de nacht heeft gegeven, waardoor café Friends steeds leger raakt. Het is ook alweer even na middernacht wanneer deze enthousiaste band haar set met veel liefde speelt. Horen dit soort formaties niet op bruiloften thuis? Alle respect voor hun enthousiasme, maar dit is mosterd na de maaltijd. De achtergebleven (beschonken) kroegtijgers krijgen alle gelegenheid om flink los te gaan, maar eigenlijk is het hier gedaan.
De avond mag een succes heten en er zijn veel verschillende stijlen voorbij gekomen. Voor ieder wat wils dus. Dat is dan ook de kracht (maar soms een zwakte) van dit festival, dat Enschede mag koesteren.