Hedenavond softdrugs verboden, entree 2,50. In een gevuld zweterig jongerencentrum waar pa en moe zich wat oncomfortabel bewegen, slentert hun kroost nerveus heen en weer, om zich zo meteen voor één van de onzekere keren, op de holle planken in het zaaltje te begeven. Knikkende knieën, ontstemde gitaren, andere toonsoorten, meezingende monitoren, het is niet zo goeie bassist maar het is m`n vriend al vanaf de lagere school. Knoppendraaiers op kinderschoenen, zit m`n muts nog goed? Hoe werkt deze versterker? Ik kan mezelf niet horen! Het volgende nummer is..., een cover. Het welverdiende oorverdovende applaus in ontvangst nemen. We want more... oké,...nog één liedje dan. Veel gezelliger en beter voor de muzikale zelfontplooiing dan op de 'Idols' ster te gaan staan en te worden afgezeken door een eerste de beste omhoog gevallen relnicht. Maar ondertussen lijkt het wel alsof jan en alleman beroemd wil worden al vanaf hij of zij 3 was. De één vanwege de aandacht waarschijnlijk en de ander heeft een droom om te leven van muziek. Vergeet vooral niet om er in ieder geval van te genieten ondertussen want daar is het allemaal om begonnen en laat dat plezier je nooit door geen enkel jurylid afnemen. Met iets minder talent maar met een grote gedrevenheid kun je zover komen als jezelf wilt.