Zaterdag 25 september werd in Atak het 6e seizoensoffensief gehouden. Het werd een gezellige avond met vele muzikale hoogtepunten en slechts een enkele teleurstelling. En dat terwijl het laatste door mij bezochte offensief, in de lente, mij somber stemde over de toekomst van de offensieven. Atak was er gisteren dus weer in geslaagd om een boeiende avond samen te stellen.

AOWDA

De avond begon met het Enschedese AOWDA, het debuut van deze band van enkele Atak-vrijwilligers. Leuk dat een band mag debuteren op een offensief. AOWDA speelde stoner-rock klassiekers van Kyuss en Fu Manchu en volgens mij heb ik ook een Celestial season nummer gehoord. Ze schijnen al twee eigen nummers te hebben maar die speelden ze volgens mij niet. En dat is wel jammer. Ik dacht ook dat het beleid van Atak was om geen coverbands te programmeren bij offensieven.
Dat coveren deden ze trouwens lang niet gek, al vloog de drumster nogal eens uit de bocht, vooral als ze een fill op haar snare-drum speelde. Kortom: Een sympathiek debuut voor AOWDA, laat over een jaar nog maar eens zien op een volgend offensief of jullie gegroeid zijn.

Roots creation

Als tweede speelde de Enschedese reggaeband Roots creation, al stonden ze foutief aangekondigd als Offensive. Ook deze band had volgens mij nog niet zo vaak opgetreden. Maar wat een spektakel! Negen man op het podium die te gekke strakke reggae speelden. De zanger-gitarist, afkomstig uit Ethiopië, was duidelijk degene die de kar trok maar iedereen droeg subtiel zijn of haar steentje bij. Het geluid was onlangs die negen man zeker niet te vol. Lekkere basloopjes, trompetjes, accordeon (!) en veel swingende percussie. De sound lag dicht bij Bob Marley. Dit vooral door de kleine wah-wah gitaarsolootjes van Gigi. De accordeon wist het geheel behoorlijk op te leuken en gaf de muziek een wat melancholieke sfeer mee. Vooral in combinatie met de trompet klonk dit ijzersterk.
Ze kregen een welverdiend applaus en het publiek jubelde om een toegift. Eerste keer dat ik dat heb gezien bij een offensief. Helaas was er geen tijd meer voor. Roots creation was een sensatie, en dat terwijl ik niet eens een liefhebber ben van reggae!
Enig minpuntje: Tijdens het presenteren van de band sloeg de zanger de beteuterd kijkende accordeonist over. Maar ach, er zijn ergere dingen.

Whistle stop café

Toen moest ik gauw naar het café-gedeelte van Atak omdat daar het Duitse Whistle stop café speelde. Een zangeres/gitarist, een gitarist en een percussionist die fantastische ritmes haalde uit één of andere houten kist. De zangeres, Wanda Thot, opereert ook zelfstandig als singer-songwriter onder haar eigen naam. Ze heeft een prettige stem, vol en zuiver.
In het begin zwetste het publiek gewoon door de band heen maar na een tijdje kreeg Whistle stop café de mensen stil met hun rustige popliedjes. En dat is een prestatie. Ik vond het een ware ontdekking, waar zou Atak deze band nou weer vandaan hebben getoverd? Het was gewoon erg mooi en ik zal veel plezier beleven aan de demo “Honey & bread” die ik na afloop kreeg van Wanda.

Frogland

De uit Enschede afkomstige René Elenbaas vormt al tien jaar het hart van de band Frogland. De onlangs bij Matchbox recordings uitgekomen debuut EP “Fresh Nuggets” wordt goed ontvangen, met name in Engeland. Mijn verwachtingen waren dus hooggespannen, al had ik zelf de demo nog niet gehoord.
De samenstelling van de band, buiten Elenbaas, wisselt nogal eens, in de zaal trof ik zelfs een tweetal enthousiaste ex-bandleden aan die Frogland kwamen aanmoedigen. Nu werd Elenbaas op het podium bijgestaan door Daniël Sauk, de Duitse gitarist die vast in Frogland speelt maar ook in Whistle stop café. Ook de drummer van Whiste stop café speelde mee met Frogland, al was dat op invalbasis. Hij speelde de muziek mee vanaf papier. Ik merkte daar niks van maar volgens Elenbaas, die ik na afloop kort sprak, ging er af en toe wel wat mis. Maar dat is niet zo gek natuurlijk al je speelt met een invaller.
Dan de muziek. Frogland maakt strakke commerciële rock en dat doen ze uitstekend. Nickelback, hoorde ik iemand naast me zeggen. Frogland speelde strak en gedisciplineerd, desondanks wisten ze het publiek niet echt te boeien. Meer muziek voor een stadion. Ik wens ze veel succes en ik hoop dat die EP het nog beter gaat doen! Volgend jaar Arke-stadion?

Filthy Nelly

Afsluiter Filthy Nelly gaf hun eerste optreden ooit! Zanger Marco Katastroff en violiste Ezma kenden we natuurlijk al van hun vorige band Nancy Whiskey die onlangs ophield te bestaan.
Nu is er dus Filthy Nelly. Aangevuld met de drummer van Krokodilka (lenteoffensief van dit jaar), een bassist, een accordeoniste en een gitarist spelen Marco en Ezma snellere, rauwere folk dan met hun vorige band. “Durrty Folk” zoals ze het zelf omschrijven. Filthy Nelly overtuigde. Er werd gedanst en gesprongen, een absolute waardige afsluiter van dit herfstoffensief. En dat voor een debuterende band! Gaan we vast nog veel van horen, van Filthy Nelly.

Samenvattend vond ik het één van de beste seizoensoffensieven die ik heb bezocht. Veel kwaliteit, veel verschillende muziekstijlen en een volle zaal. Een pluim dus voor Atak. Of eigenlijk voor de onlangs ontslagen programmeur Arris Roordink. Want die doet nog steeds de programmering van de offensieven. Ik heb nu al veel zin in het winteroffensief, zou het nog beter kunnen?