Op de flyer wordt Non-Phixion geciteerd: ‘denk eens na over de woorden non-fictie… denk daarna eens aan het meest werkelijke, het meest ‘knal-op-je-kop-met-een-voorhamer’-moment van je leven. Dat is dus non-fiction’ Het klinkt rauw, hard en overduidelijk: Non Phixion weet wie ze zijn en wat ze uitstralen. En dat valt goed in Hengelo, zeer goed. Metropool was afgelopen vrijdag het domein van iedere hiphop liefhebber in Hengelo en omstreken, wat resulteerde in een tot de nok toe volgeladen zaal. Bij aankomst staat er een grote menigte te wachten voor een gesloten deur. Het beleid is duidelijk: half 10 opent Metropool zijn deuren en geen minuut eerder. Het lijkt de wachtenden niet veel te deren. De groep bestaat voornamelijk uit de ‘nieuwe generatie’hiphoppers, van jongere leeftijd, die er wel wat voor over hebben hun helden te zien. Wanneer de deuren uiteindelijk openen, stroomt Metropool langzamerhand vol. Vlak voor de show krijg ik de vierkoppige crew bestaande uit Sabac Red, Ill Bill, Goretex en Dj. Eclips te spreken. Ze zijn blij om eens in een andere stad dan Amsterdam op te treden, waar ze al een paar maal in een uitverkochte ‘Melkweg’ hebben gestaan. Non-Phixion viert volgend jaar haar verjaardag: ze zitten dan 10 jaar in de business. Dat is een behoorlijke tijd, waarschijnlijk lag het merendeel van hun fans deze avond toen nog in de wieg. Ill Bill: “Veel van onze fans denken dat we nog maar twee, drie jaar bezig zijn, terwijl we in werkelijkheid heel ver terug gaan. Dit is niet het ergste, maar we moeten onze fans er wel voor behoeden dat ze geen schapen worden, die maar achter de menigte aan hollen. Vooral in Amerika is dit aan de orde, iedereen wordt gehersenspoeld, niemand denkt meer voor zichzelf. We moeten Europa hiervoor behoeden, maar ik zie het ook hier gebeuren. Hoewel het wel moeilijker is, Europa bestaat uit veel verschillende culturen”. Daar kan Non-Phixion zeker over meepraten, want ze touren door heel Europa, na Nederland zijn Griekenland en zelfs IJsland aan de beurt. Wat zijn de grote verschillen in het publiek? “Vooral in Europa zijn er veel verschillende culturen, sommige landen zijn wat meer gereserveerd, dit merk je terug in de reacties van het publiek”. Toch zijn ze lovend over Europa en vooral Nederland, waar Non-Phixion al langer succes heeft. Wanneer Non-Phixion ’s avonds -veel later dan gepland- het podium betreedt wordt dit succes duidelijk. Het publiek gaat compleet uit zijn dak, vooral bij het podium gaat het er ruig aan toe en schijnt iedereen de lyrics te kennen. Dit is opvallend, want de lyrics van Non-Phixion zijn niet mis. In hun beginjaren kregen ze geen platendeal van de grond, omdat hun onderwerpen te veel met politiek te maken hadden en te revolutionair waren. Sabac Red: “Onze muziek heeft altijd een bepaalde politieke ondertoon, maar we haten ‘de politiek’ opzich! De teksten gaan over onze persoonlijke levens en wat er zoal gebeurt in de wereld. Waarschijnlijk worden we revolutionair genoemd omdat wij voor verandering hebben gezorgd en er dankzij ons deuren zijn geopend.” Naast hip-hop gebruikt Non-Phixion ook veel rock-invloeden. Zo hebben ze samengewerkt met gitaristen van ‘The Deftones’ en ‘Fear Factory’. De gitarist van ‘Fear Factory’is terug te horen op ‘CIA is trying to kill me’. Sabac Red: “We waren in LA waar Christian van de Fear Factory ook was. Hij maakt zelf ook hip-hop beats en respecteert Non-Phixion, dus hij liet weten dat hij mee wilde werken aan dit nummer. Op het nieuwe album, Nuclear Truth, dat volgend jaar uitkomt, staan nog veel meer van dit soort samen samenwerkingen. Dat wordt echt helemaal te gek.” Ondanks deze samenwerkingen zijn er niet veel groepen waar Non-Phixion nog inspiratie uithaalt. “Vroeger luisterden we natuurlijk naar de ‘Beastie Boys’en ‘KRS One’, maar tegenwoordig raken we niet snel meer geïnspireerd door andere muziek. Eigenlijk alleen door elkaar, door Non-Phixion als een groep. Keep it in the family!” Het publiek denkt er ook zo over, want wanneer Non-Phixion hun meeneemt in ‘shout-outs’ (“Thát’s Non-Phixion!!”) gaat de zaal plat. Iedereen schreeuw z’n longen uit z’n lijf om respect te tonen voor Non-Phixion en hun boodschap. Maar wat houdt die nu precies in? Ill Bill: “live your life to the fullest, make money, take care of your family and be happy”. Met deze boodschap laat ik de grote, ruige kerels alleen om zich voor te bereiden op hun show. Wanneer ik ze na het gesprek op het podium zie, boezemen ze me een stuk minder angst in dan aan het begin van de avond. Uiteindelijk blijken deze underground New Yorkers dus toch een stuk menselijker dan ik aanvankelijk had verwacht.