Voor de 4e keer streek de Popronde in Enschede neer. 17 acts van hoge kwaliteit verspreid over de binnenstad. En Enschede begint er lol in te krijgen lijkt het. Ondanks het slechte weer was het zowaar overal volle bak. En er was dan ook heel wat te zien en te horen. Konden we vorig jaar aanvankelijk het Vestzak niet in omdat ‘de show’ al begonnen was, dit jaar ging het allemaal een stuk relaxter. Iets te laat, wegens technische problemen, trapte Marike Jager de Popronde Enschede af, zij won in 2003 de Grote Prijs van NL singer/songwriter. Samen met haar begeleider op de toetsen, Henk Jan Heuvelink, maakte ze er een onderhoudend optreden van. Mooie liedjes, prachtig gezongen, afwisselend begeleid door de Wurlitzer, de zeer charmant valse piano, het meegesleepte traporgel en de akoestische gitaar van Marike. Een prachtig duo dat de goed gevulde zaal volledig naar de hand zette, met een paar heuse kippenvelmomenten. De regen en het onweer speelden een sfeervol deuntje mee. Da’s nog es een mooi begin. Daarna door de stromende regen naar de band Liesbet in Singers die zoals altijd een degelijke rockset neerzette. Grappig om tussen de muzikanten door naar het toilet te moeten, ze lieten zich er niet door van de wijs brengen. De mannen van Anderson, in Jimmy’s, hadden wat moeite om het geluid af te stellen, maar ook hier was al een volle bak voordat het optreden goed en wel begonnen was. In het Bolwerk deed ook Blimey! verwoede pogingen om niet al te lo-fi te klinken. Na een aarzelende start wisten ze zich toch aardig te revancheren. Ondertussen was de organisatie koortsachtig aan het bellen om de bluesband The Ride Enschede binnen te loodsen, file, file, weetjewel. Door een megasnelle opbouw begonnen ze uiteindelijk slechts 20 minuten te laat in een afgeladen Jansen & Janssen. De mensen kregen dan ook een dampende bluesset voor de kiezen. Even naar de Skabadivers geweest in de Kikker, maar ook hier kwamen we niet verder dan de deur. Het vele volk had goeie zin, ska van de bovenste plank. En dan, wat mij betreft, het hoofdgerecht: Blues Brother Castro in de Kater. Vlak voor het optreden was de kroeg gevuld met mensen van verschillend allooi. Toevallige passanten, vaste klanten en nieuwsgierige Poprondegangers. De mensen die de BBC al eerder mee hadden mogen maken pikte je er echter zo uit. Tegen twaalf uur begon er in die groep enige onrust naar boven te borrelen. Net als ik keken ze nog één keer de zaal in: wie zou het einde van het eerste nummer halen en wie niet. En na het eerste nummer waren we dan onder ons. BBC-fans. Een uur vuige rock’nroll werd de zaak in geslingerd. Wat een band. De boel ging plat, achteraf gingen t-shirts en cd’s grif van de hand en de BBC had er weer een paar zieltjes bij gewonnen. Zo moet dat. Via Skip the Rush in Rocks nog even naar de afterparty in Atak geweest waar Drillem een plastic muzikaal feestje bouwde met hypnotiserende projecties. Tijdens de Alles Los DJ’s was het wat mij betreft genoeg geweest. Dit was de beste editie van de Popronde tot nu toe. Inmiddels was ook het gestopt met regenen.