Ottoboy is hot en heeft het daarom vreselijk druk. Gelukkig weet ik hem naar mijn huis te lokken door hem een maaltje Chinees aan te bieden. Voor de maaltijd laat ik hem een paar platen horen, waar Ottoboy gretig zijn licht over laat schijnen. The Dirtys- Drink, Fight… Fuck! Wat een klere-herrie. Oh, huah (Ottoboy jankt mee met de muziek), dit zijn de Dirtys, man! Daar moet je niet te lang naar luisteren. Het is vooral goede muziek als je heel erg dronken wilt zijn. Toen deze plaat net uit was kwam ik de zanger/gitarist van de Onyas tegen. Ik draaide dit in Metropool en hij begon ‘What the fuck! is dit de hele cd?’ De mensen van metropool hadden maar 1 liedje gebrand, dat achter elkaar gedraaid werd. Sex pain, was dat. The Dirtys, geproduceerd door Mick Collins is het niet? Is het ook van Crypt-records? Wat een sfeermuziek, maar dan wel op gepaste tijden. Ver na twaalven bijvoorbeeld. Crypt-records bestaat nu weer, wist je dat? Ze waren er een paar jaar tussen uit. Toen ik met de Low Point Drains in Duitsland speelde heb ik 1 keer het voorprogramma mogen doen van een band die hun platen op Crypt uitbracht, the Little Killers, uit New York. Dat viel wel een beetje tegen… Thee Headcoatees – When you stop loving me Yeah, dit is gaaf . Het zijn vrouwen, maar ik weet niet wat het is. Oh, Thee Headcoatees, Engelse garagerock, uit de stal van Billy Childisch. Billy Childish heb ik nog wel eens gezien in het voorprogramma van Beck, in Vredenburg. Dat was toen slecht. In deze band zit toch ook Holly Golightly, die op de laatste cd van The White Stripes meedoet? Ja, dat is ze. Ik vind deze muziek verder allemaal een beetje eenheidsworst. Het intro vind ik wel geweldig, maar daarna verzandt het gewoon weer. Toch is deze muziek altijd nog beter dan de gemiddelde niet-garagerock-plaat. Lo-Lite – Cowboy Dit klinkt wel als Iggy and the Stooges. Nederlanders zeg je? Dan is het Lo-lite. Ik word wel eens vergeleken met deze jongens. Ik ben dit cd-tje kwijtgeraakt. Ik vond het toen heel erg goed, maar ik hoor nooit meer wat van ze. Het is trouwens de eerst band met minimale bezetting die ik ooit heb gezien. Het roept wel herinneringen op, het komt allemaal weer terug, lekker met een biertje, voor het podium staan, één voet op het podium staan, je kent het wel. White Stripes – Hypnotize Ja, goeie band. Wat heeft die kerel toch een hoog stemmetje. Ik hoorde laatst live-opnamen van Lowlands en dat was gaaf! Ik was zelf met Lowlands eerder naar huis gegaan en had ze niet gezien. Ik moest oefenen met mijn eigen bandje, dat is pas rock en roll, of niet? Sandokan (muziek van een oude televisieserie) Wow, heb jij dat op plaat? Dat niemand van dat begin nog geen sample gemaakt heeft, in een of andere… Met die kreet kun je toch iets moois maken. Wel heel erg jaren ’70 die muziek. Top Entertainment! Sandokan, de tijger van Maleisie! Ik weet er niet zo heel veel meer van hoor, is het Italiaans? Die solo doet me een beetje denken aan Gerdundulla van Status Quo. Echt mooi vind ik het verder niet. Iggy and the Stooges – Search and destroy. Ik had in het begin wel moeite met deze plaat, met dat rare geluid van die opnames. Dit vind ik het mooiste nummer. Die lui zijn nu ook weer samen hè? Die Asheton Brothers. Stoer man, wat een kerels. Kijk, dat kan ik nu niet (wijst op foto van staande gitarist), ik vind het soms wel jammer dat ik alleen maar achter mijn drumkitje zit. Search and destroy is een topnummer! Ik was een keer zanger in een Iggy-cover band, de Iggy Motherfuckers. Ik kon geen tekst onthouden en lag constant voor de monitor waar ik allemaal spiekbriefjes had geplakt. Maar er was allemaal bier overheen gevallen, dus dwarrelden er allemaal doorweekte briefjes over het podium. Dat ging dus een beetje mis en heb ik de bassist nog maar eens op de nek genomen! Met The Passenger had ik ook al zo veel moeite, wat een lap tekst. Dat is me dan ook niet gelukt. David Peel & the Lower East side - Hemp-hop smoker (een alternatieve versie van the Beatles’ Helter Skelter, handelend over het gebruik van Marihuana. Dit alles op een Charles Manson tribute). Ha, Grappig. Ik ken het niet, maar ik vind het erg grappig. Dat is belangrijk, humor in muziek. Ik haat serieuze bands, die heel serieus over zichzelf zijn. Bah. Dit liedje is enorm over de top en daarom is het leuk. Het origineel komt van mijn favoriete Beatles-plaat. Die versie vind ik dan ook wel beter. Leadbelly – Packin’ Trunk Blues Dit is oude blues! Het is Robert Johnson toch, of niet? Leadbelly? Ik ben altijd te lui om dit soort platen helemaal te luisteren. Ik zet het nooit op, maar eigenlijk zou ik dat wel moeten doen. Dan kan ik de boel een beetje afkijken. Die mensen vertellen echt een verhaal en daar gaat het vooral om. Als je deze muziek afwisselt met een mooie drum en zo’n fijne electrische gitaar die er dan over heen rolt…beetje slide…dan opeens hiphop. Daar wordt het wel beter van. Jon Spencer heeft dat ook, stukjes oud en nieuw door elkaar, met een rare invalshoek. Oblivians – Live the life Fucking Hell, dit is geweldig. Mijn all-time favourite band. Dit is het sleutelnummer van deze LP. Laatst heb ik nog Popular Favourites gedraaid, die is me toch lekker smerig! Deze plaat is wat ruimtelijker. Ik houd erg van Greg Oblivian. Die kerel heeft de Memphis-soul, man! Hij is gewoon het genie van de band, hij kan dan ook echt zingen. Die andere twee schreeuwen alleen maar een beetje. Wat ze hier zingen ‘you gotta live the life you sing about in your songs’ vind ik erg belangrijk. Als je dat niet doet ben je toch nep? Je hebt zoveel van die nep-bands. Die alleen maar bezig zijn met ‘het te maken’. Je kunt al heel snel zien aan een band of het goed is of niet. Zo gauw ze met enorme effectbakken aankomen, heb ik al snel iets van ‘pfff’. Ik geloof het dan niet meer zo snel. Ook wanneer bands bijvoorbeeld zingen over elfjes die naar de zon vliegen, donder op! The Oblivians zijn samen met the Revelators absolute top-bands. En Nederlandse bands die dat enigszins kunnen benaderen zijn the Low Point drains, Stilletos en Spider Rico. Kings of Leon – Taper Jean Girl Is dit een cover van Velvet Underground? Kings of Leon? Laatst toen ik in Brussel speelde met the Black Keys werd ik gek dat er overal posters hingen van deze band, maar nergens eentje van the Black Keys. Ik vind dit best mooi, maar ze mogen er nog wel een vette fuzz-gitaar doorheen gooien. Ik had deze band wel iets ruiger verwacht, het is gewoon popmuziek. Komt dit soort muziek wel eens op de radio behalve bij de VPRO? Nee? Dat is toch een schande, of niet?!