De lijstjes met favoriete albums/tracks van de 3VOOR12/Overijssel redactieleden: Albert Reinink 1. Ben Weaver: Stories Under Nails. Een mix van Tom Waits en Charles Bukowski. Deze jonge Amerikaan heeft meer te vertellen dan 2 oude zeerotten bij elkaar en dat zegt wel wat. Mooie Americana. Wat dat genre betreft één van de beste platen van het jaar. 2. Mos Def: The New Danger. Mos Def heeft geen nieuwe hiphop-stijl bedacht maar standaard is het zeker niet. Samen met wat mannen van het oude Living Colour rockt het af en toe ook nog behoorlijk. Zijn oude Black Star (nog steeds een geweldige plaat) maatje Talib Kweli weet helaas niet het niveau van vroeger vast te houden maar Mos Def verrast en tilt hiphop naar een hoger plan. 3 .Mastodon: Leviathan. Niet voor niets mag Mastodon op tour met de goden: Slayer. Nieuw bloed in metalland maar toch met een old school geluid. Origineel en onnavolgbaar op vele momenten. Maar dat zijn eigenlijk alle bandjes die op Relapse uitkomen (Dillinger Escape Plan bijvoorbeeld). Hopelijk komen ze volgend jaar wel om de afgezegde clubshows te doen want daar moet je deze band zien en niet in halfvolle de galmbak die Ahoy heet. 4. The Gun Club: de re-issues van Miami en The Las Vegas Story zijn een aanrader voor iedereen die van goede rock 'n roll en garageblues houdt. 'Sex Beat' is voor mij één van de beste nummers uit de jaren '80 Guus Heemskerk: 1. Tub Ring – Zoo Hypotheses 2. Krust – Trough The Eyes Of 3. Malkovich – A Criminal Record 4. T. Raumschmiere – Radio Blackout 5. Kosheen - Kokopelli Pakkal 1. Zeke - Midnight Nambla. Deze staat op het album Alpha Motherfuckers, een tribute to Turbonegro. Dit nummer knalt enorm!!! Het origineel is al goed, deze versie overtreft alles! Voor liefhebbers van punk: Leer ZEKE kennen!! En neem ook meteen Turbonegro mee! 2. Beatsteaks - Hand in Hand. Deze Duitse band heeft met dit nummer een overheerlijk liedje in huis. Vooral de zanger bevalt me heel goed; een rauwe maar toch heldere stem! Mooie overgangen in dit nummer met een heerlijke drive. 3. Turbonegro - The Age of Pamparius. Een nummer met perfecte opbouw. Niet hard maar verschrikkelijk mooi! Hoe vaker je luistert, hoe mooier ie wordt. 4. Slayer - Angel of Death. Controvercieel nummer over Joseph Mengele. Er is erg veel commotie over geweest. Maar de fans waren duidelijk. Dit meesterwerkje stond 2 of 3 jaar op positie 1 in Vara's Vuurwerk top 50 aller tijden. En zwaar terecht. 5. Flogging Molly - What's Left of the Flag for me. Eén van de mooiste optredens van Lowlands ooit! Van deze muziek wordt zelfs de grootste negatieveling vrolijk! Uiteraard onder het genot van een guinness!!! Jeroen van den Bogert 1. DJ 100000000 vs. Atom Truck split 7” Fijne split single van Adaadat, het nieuwe Britse electronica label waar al van wordt gefluisterd dat het wel eens de opvolger van Rephlex zou kunnen worden. Op deze single aandacht voor breakcore/stuitterbeats van Japanner DJ 100000000 en de opgefokte drum’n’bass met gameboys van Atom Truck. Supersingle, nieuw, snel en fijn. 2. Kings of Convenience - Riot on an empty street Kings of Convenience behoeven geen introductie, in mijn ogen het beste wat uit de quiet is the new loud movement voortkwam. Deze plaat is nog beter dan de vorige, fijne luisterliedjes waarbij met name de warme stem van Erland Oye veel toevoegd. Bovendien twee leuke gastbijdragen van de Canadese singer-songwriter Feist. 3. Shex vs. Ommm - split 7” Nog zo’n split 7” van Adaadat. Ook deze keer weer een Japanner Shex die ons omver blaast met snoeiharde noise. Het lijkt erop dat hij een metalband heeft gesampled en dat weer in stukjes heeft gehakt. Van gabber naar Japanse rap met dancehall, het kan allemaal. Ommm doet het wat rustiger aan en geeft onze fijne luisterelectronica met industriële achtergronden. Meer van deze muziek, meer!! 4. Psilodumputer - Gamma ep. Superster van de micromusic.net gemeenschap maar tegelijk productief op veelerlei andere vlakken. Deze gamma ep is een plaat voor de dansvloer, veel samples (van funk tot disco maar ook electronica) en af en toe rare bliepjes, maar vooral veel onverwachte breaks. Eigenlijk heeft het niet veel meer weg van micromusic, deze artiest zou al lang en breed doorgebroken moeten zijn. Patric Dikkers 1. Sons and Daughters - Love the cup Deze Schotten hebben een heel aardig country-plaatje gemaakt. 7 Liedjes in 25 minuten, vaak rond 1 akkoord opgebouwd. Dat zet je makkelijk op en gaat niet vervelen, want het plaatje is toch zo weer afgelopen. Lekker simpele muziek, maar zeker toch doeltreffend, want de sound is lekker rauw en ongepolijst. De Pixies konden dat ook zo goed en daar hou ik dus wel van. Beste nummers: Johnny Cash en Awkward Duet 2. Kings of Leon - Aha Shake heartbreak. Deze cd doet me aan van alles denken; the strokes, the clash, the police. Niet dat deze band nu zoveel reggae-invloeden heeft of zo punkie is. Het zit volgens mij vooral in het open geluid van de opnames. De zanger knauwelt ondertussen onverstaarbare teksten. Less is more zullen we maar zeggen, want ook dit plaatje is na een halfuurtje alweer ten einde. Nog een keer draaien dus! 3. Mando Diao - Bring 'em in. Deze plaat is alweer 2 jaartjes oud, maar deze Zweedse jongens weten wel hoe je moet rocken. Het geheel is soms wel erg jaren '60, maar de liedjes staan als een huis en houden het midden tussen (motown) Soul en Blues. Prachtig dus! De liedjes Motown Blood en Lady zijn gebruikt voor reclame van mobieltjes, dus als je het hoort heb je gelijk zo'n aha-erlebnis. Ik wel tenminste. 4. Johnny Cash - American Recordings Ik kende deze plaat wel, maar ik heb hem pas een paar weekjes in huis. Onbegrijpelijk dat ik hem niet eerder gekocht heb want Johnny is een echte verhalenverteller, bloedserieus met een komische ondertoon. Elke liedje weet hij naar zijn hand te zetten, met als gevolg dat je alles gelooft wat deze man hier bij elkaar bromt. Dus ik ga deel twee en drie ook maar snel eens aanschaffen. Erik Delobel 1. Snowpatrol / Final Straw Snowpatrol maakt gitaarpopliedjes met een alternatief randje. De nummers lijken soms voor eeuwigheid in je hoofd te blijven zitten zonder dat het maar een moment verveeld. In het begin was ik een beetje sceptisch over de plaat ' Final Straw'. Dit omdat Snowpatrol vaak wordt vergeleken met Coldplay of Belle en Sebastian. Voor mij gaan die vergelijkingen een beetje mank. Snowpatrol is vooral Snowpatrol. Lekker, fijn, meer... 2. Ryan Adams / Love is Hell part 1 & 2 Ryan Adams is voor mij een briljante songwriter die prachtige liedjes schrijft. Tijdens het schrijven van deze twee albums, die tegenwoordig ook als dubbelaar worden verkocht, was hij erg depressief. Die kwetsbaarheid is ook terug te horen in zijn stem en de manier waarop hij zingt. Prachtig is bijvoorbeeld het nummer ' I see monsters' dat gaat over hoe hij zijn vriendin mist. Maar Ryan schrijft zijn teksten zo metaforisch dat je in de teksten je eigen perceptie er op los kan laten. Helemaal als je ooit in Manhattan geweest bent zie je alles voor je als een soundtrack bij een film. 3. Blues Explosion / Damage Damage is het laatste album van John Spencer Blues Explosion, tegenwoordig afgekort naar Blues Explosion. Een album dat lekker klinkt door zijn puurheid en rauwigheid. In stijl is er namelijk niet veel veranderd als bijvoorbeeld voorganger ' Plastic Fang'. Wel heeft ' Damage' een beetje meer electronisch tintje gekregen door de samenwerking met DJ Shadow. Voor mij is Blues Explosion vooral ' coole' muziek de manier waarop hij zingt en live zijn performances geeft; bezielend en vlammend! 4. Serafin / titelloos Serafin ontdekte ik afgelopen februari in Hedon. De band stond geprogrammeerd in het voorprogramma van Whealty Beggar. Een beetje rare combinatie achteraf want Serafin blies de zaal weg met hun aanstekelijke gitaarliedjes. Bij Serafin moet je een beetje denken aan een combinatie van de Foo Fighters, Weezer en Feeder. Ook weer van die refreintjes die maar niet uit je hoofd lijken weg te gaan. Na afloop heb ik het album gekocht en sindsdien draai ik het nog wekelijks. Voor mij de perfecte combinatie tussen aanstekelijke gitaarliedjes, rocken en toch een beetje 'arty' blijven klinken. 5. Motorpsycho / Presents the International Tussler Society Te gek aan de band Motorpsycho vind ik allereerst dat het een band is met zoveel veelzijdigheid. Zo hebben ze al vele stijlen verschillende muziek gemaakt op voorgaande albums. Deze cd is vooral beinvloed door southern rock en country. Ik heb een groot respect voor deze ' Noren' omdat ze op deze plaat zo diep de southern rock induiken dat het me moet denken aan 'Gram Parson' en misschien wel een beetje ' Neil Young'. En dat vind ik zo leuk aan Motorpsycho, de verschillende uitstapjes verbreden op deze manier ook steeds weer mijn interesses in andere genres in de muziek. Bart Drost 1. Joseph Arthur - Our shadows will remain Joseph Arthur moet nog op zijn eerste zwakke plaat betrapt worden. Deze singer/songwriter werd ontdekt door Peter Gabriel en is nergens mee te vergelijke. Arthur creeert een genre op zich. Met name op de laatste plaat combineert hij bijna industrial partijen met meerdere vocalen waardoor je in een melancholische trip wordt meegezogen die je aan moet kunnen. Joseph Arthur staat sowieso niet bekend als moeders vrolijkste, maar is een zwaar onderschatte (want: te onbekende) singer/songwriter. In de USA tourt hij momenteel met R.E.M, laten we hopen dat ze Joseph komend voorjaar ook meenemen naar Europa 2. Smutfish - Lawn mower mind Er wordt nog goede Americana gemaakt in Nederland en ze komen uit Den Haag! Via via kreeg ik dit cd'tje in mijn handen en ik moet zeggen: hij bevalt! Eerste referentie is Hallo Venray en Neil Young qua stem, muzikaal is het allemaal wat donkerder, richting Johny Down en dat soort werk. Met de regen op de ruit en het kwik tegen de nul grens aan gaat dit erin als warme chocomel. 3. U2 - How to dismanttle an atomic bomb Persoonlijk vind ik deze plaat nogal tegenvallen, na de succesplaat All that you can't leave behind (de laatste jaren grossieren ze in lange titels). Qua sound grijpen ze terug op hun jaren 80 periode. De liedjes doen mij hier en daar wat makkelijk aan en dan met name de refreintjes. Alsof ze geschreven zijn om mee te galmen in grote stadions. Na een paar luisterbeurten wordt de plaat wel iets beter, maar met Bono's welbekende thema's en The Edge's echoënde gitaarwerk weet je wel weer erg snel waar je aan toe bent en op deze plaat verveelt dat eerder dan dat het vertrouwd is. Voor een band als U2 is dit toch een wat magere oogst na vier jaar wachten. Luc Tiehatten 1. Hulk - Party time Vuige rock uit België. Hun eerste cd alweer een jaar oud. Vorig jaar speelden ze nog in een leeg Metropool in Hengelo. Helaas kende ik ze toen nog niet want dan had ik daar min of meer een privé-concert kunnen hebben.Ik ben in een rock-stemming want deze cd draai ik heel veel en ook nummer 2 in mijn lijstje rockt: 2. Kyuss - ... And the circus leaves town Een cd die ik al jaren heb en opeens draai ik hem grijs. En dan vooral veel in de auto en als ik alleen ben op mijn werk. En... HARD! 3. Manuel - Grom Een regionale held die nog ontbrak in mijn collectie. ik heb altijd toch wat moeite met de man. Maar deze cd uit 1998 is gewoon heel erg goed. Spannende muziek en prachtige, soms erg grappige teksten. Toch ook eindelijk maar eens een Krang cd kopen...