Totale chaos en pure rock ’n roll in Paradiso met Birth of Death Totale chaos en pure rock ’n roll in Paradiso met Birth of Death

Vanaf het moment dat NEED het podium van de Grote Zaal betreedt en het figuurlijke gaspedaal intrapt barst de chaos los. Tijdens de eerste 30 seconden van de set bewegen de hoofdjes van het publiek nog wat voorzichtig heen en weer, maar als een donderslag bij heldere hemel wordt dat knikkebollen verwisseld door wild zwaaiende ledematen. Met hun stuwende gitaren en vlijmscherpe teksten doet NEED het meest denken aan een moderne versie van de Misfits met Glenn Danzig nog steeds achter de microfoon.

De zaal heeft niet lang tijd om bij te komen, maar daar heeft ook eigenlijk niemand trek in. De adrenaline pompt door de zaal als Birth of Joy de set aftrapt. De mensenmassa komt gelijk weer op gang. Het crowdsurfen gaat ongeremd door, de ene na de andere bezoeker vliegt van links naar rechts de zaal in. Begeleid door een opvallend goede lichtshow weet Birth of Joy weet met een dampend orgel, stomend slagwerk, schreeuwende gitaar en hun mix van 60’s rock ’n roll en psychedelica hoogtepunt na hoogtepunt te creëren. Een van die pieken wordt gevormd door een solo van drummer Bob Hogenelst. Zelden zie je een publiek zo hard los gaan op een drumsolo. Aan de set van Birth of Joy lijkt geen einde te komen en ook de menigte gaat onuitputtelijk door. Tot en met het allerlaatste nummer doet de zaal Paradiso op zijn grondvesten schudden en tot ver ná de uiterste noot klinkt er een luid en welverdiend applaus.

De bands, het publiek, iedere aanwezige is tijdens Birth of Death tot het gaatje gegaan. Dit was een afscheid waar je als band alleen maar van kunt dromen. Het zou voor zowel Birth of Joy als Death Alley een absoluut hoogtepunt kunnen zijn geweest. Een waardige afsluiter en een mooie aftrap van het nieuwe jaar, waarin alle mannen hopelijk een andere muzikale weg inslaan met nieuwe projecten!