Na het verplichte woordje vooraf van de dominee komen Erik en Saartje vanachter het altaar tevoorschijn. Erik neemt plaats achter een snaredrum waar hij langzaam aan het ritme bouwt voor een uitgeklede versie van het lied ‘Smalfilm’. Door een zeer minimalistische soundscape die het duo neerzet verliest het nummer eigenlijk alles wat het zo mooi maakt. Minder is vaak meer in de muziek, maar soms wordt minder te weinig. Dat laatste is in dit geval helaas waar. Gelukkig lijdt alleen het eerste liedje hieronder en wordt het daarna alleen maar mooier en fijner. Liedjes als ‘Artis’ en ‘Stefan en Lisette’ worden prachtige ingetogen nummers die door de akoestiek in het schip van de kerk op een prachtige manier gaan rondzingen. Je krijgt het gevoel dat je midden in de liedjes staat. De stilte in de zaal als er gespeeld wordt en het luid bulderende applaus aan het einde van ieder lied versterken dit gevoel alleen nog maar meer. Als Saartje de verkeerde toets op haar glockenspiel raakt tijdens ‘Dageraadplein’ is de spanning dan ook om te snijden. Gegiechel uit het publiek en dan gegiechel vanaf het podium, de muziek valt stil en er worden wat blikken uitgewisseld, nog meer gegiechel, gevolgd door applaus en dan gaat Erik weer verder waar hij gebleven was. Het benadrukt maar weer hoe intiem Spinvis in duo-vorm is.