Er hangt een paarse gloed achter de ramen van de Nieuwe Kerk in Haarlem. De kerkbankjes staan in een halve cirkel om het altaar heen, alwaar een groepje instrumenten zich heeft verzameld. Wie Spinvis al eens eerder live heeft gezien weet dat deze instrumenten meestal bespeeld worden door een bont gezelschap aan muzikanten, maar vanavond treedt Spinvis in duo vorm op. Erik de Jong heeft alleen oude bekende Saartje van Camp meegenomen, met wie hij al sinds 2003 optreedt . Dat deze kleine bezetting de muziek alleen maar ten goede komt weet Spinvis gedurende de avond te bewijzen.

Gegiechel

Na het verplichte woordje vooraf van de dominee komen Erik en Saartje vanachter het altaar tevoorschijn. Erik neemt plaats achter een snaredrum waar hij langzaam aan het ritme bouwt voor een uitgeklede versie van het lied ‘Smalfilm’. Door een zeer minimalistische soundscape die het duo neerzet verliest het nummer eigenlijk alles wat het zo mooi maakt. Minder is vaak meer in de muziek, maar soms wordt minder te weinig. Dat laatste is in dit geval helaas waar. Gelukkig lijdt alleen het eerste liedje hieronder en wordt het daarna alleen maar mooier en fijner. Liedjes als ‘Artis’ en ‘Stefan en Lisette’ worden prachtige ingetogen nummers die door de akoestiek in het schip van de kerk op een prachtige manier gaan rondzingen. Je krijgt het gevoel dat je midden in de liedjes staat. De stilte in de zaal als er gespeeld wordt en het luid bulderende applaus aan het einde van ieder lied versterken dit gevoel alleen nog maar meer. Als Saartje de verkeerde toets op haar glockenspiel raakt tijdens ‘Dageraadplein’ is de spanning dan ook om te snijden. Gegiechel uit het publiek en dan gegiechel vanaf het podium, de muziek valt stil en er worden wat blikken uitgewisseld, nog meer gegiechel, gevolgd door applaus en dan gaat Erik weer verder waar hij gebleven was. Het benadrukt maar weer hoe intiem Spinvis in duo-vorm is.

 

Minder is meer

Die intimiteit druipt er gedurende het hele concert vanaf. De set zit vol met minimalistische renderingen van publieksfavorieten als ‘Voordeel van Video’, ‘Dag 1’, ‘Ronnie Knip Zijn Haar’ en ‘In De Staat van Narcose’. Één van de meest opvallende liedjes in dit lijstje is dan ook laatstgenoemde. Erik vertelt voor het liedje kort dat hij dit nummer al heel lang niet meer heeft gespeeld omdat het altijd zo luid is, maar dat ze nu een rustige versie voor ons gaan spelen. Deze ontdane versie is het perfecte voorbeeld van hoe minder juist meer is in de muziek. Maar soms kan veel en bont ook mooi zijn. Een bombastische uitvoering van ‘Dag 1’ maakt van Spinvis een soort schrille nederlandstalige Tom Waits.

Bijna magisch

Het is fijn om Spinvis een keer in een ander licht te zien met deze uitgeklede bezetting. De teksten van Erik komen zo nog veel meer tot hun recht en zorgen ervoor dat de liedjes een betoverende ervaring creëren. Aan het einde krijgt Spinvis dan ook tot tweemaal toe een staande ovatie. Iets wat het duo dubbel en dwars heeft verdiend.

https://www.youtube.com/watch?v=AySM0u85wMQ