De mannen van Coppersky timmeren al een tijdje aan de weg en hebben ook al gespeeld in het buitenland. Ze zijn ontzettend blij te mogen openen voor DeWolff. Dit zorgt er tegelijkertijd voor dat de verwachtingen hoog liggen.
Helaas maken ze die niet waar, bij opkomst reageert het publiek bijvoorbeeld vrijwel niet. Na het eerste nummer blijft het een paar seconden pijnlijk stil totdat er één persoon begint te juichen en de rest van de zaal hem bijvalt. Er mist een bepaald charisma en het is in eerste instantie net alsof de band staat te spelen in een oefenruimte. Veel uithalen klinken niet krachtig genoeg en zanger Erik spreekt het publiek zo nu en dan laks aan: ‘als je het leuk vindt, zet een pas vooruit ofzo’. Er ontbreekt de nodige interactie en dynamiek, de band klinkt niet goed op elkaar ingespeeld. Jammer, want tegelijkertijd krijgen we ook een glimp van virtuositeit mee wanneer bassist Robert zijn lijntjes speelt.
Naarmate het optreden vordert komt er steeds meer energie naar voren en er begint eindelijk wat te gloeien tussen de mannen onderling. Er wordt vrolijk geapplaudisseerd. De zaal is opgewarmd, maar het ging niet van harte.
Let op: Deze inhoud kan niet getoond worden omdat deze mogelijk strijdig is met de gekozen cookiesettings.
U kunt dit hier aanpassen door de categorie 'social' aan te vinken. Waarom is dit nodig?
U kunt dit hier aanpassen door de categorie 'social' aan te vinken. Waarom is dit nodig?