Tempowisselend TenTemPiés krijgt Patronaat aan het dansen Tempowisselend TenTemPiés krijgt Patronaat aan het dansen

TenTemPiés start het optreden met het opzwepen van het publiek met hun eerste nummer Es Mi Vida. De toon wordt meteen gezet. Het publiek zal hoe dan ook de heupen los moeten gooien vanavond. De band wordt aangevoerd door leadzanger en slaggitarist Maurino Alarcón. Hij wordt geflankeerd door een drummer, bassist en gitarist. Daarbij komt de act in Latijns-Amerikaanse sferen met een percussionist, af en toe ook bespeler van de cajon, én twee blazers, een trompettist en een saxofonist welteverstaan. Die laatste pakt incidenteel de klarinet erbij voor een solo. Blazers brengen in het algemeen vaak net iets extra, maar hadden deze blazers niet wat meer ruimte moeten krijgen? Ze creëren prachtige solo’s, maar ze maken vaak genoeg ook geen onderdeel uit van de uitvoering. Het lijkt dan net of de kwaliteiten van de blazers niet optimaal benut worden.

De bandleden die het meest opvallen zijn drummer Luis Mora en bassist Nathan Klumperbeek. De slagwerkspecialist begeleidt het hele optreden solide met zeer strak spel met de drumstokken. Bassist Klumperbeek voegt uiterst melodieuze loopjes toe aan de zomers aanvoelende sound van de band. Daarnaast weet hij naast zijn basspel een prettig stemgeluid te produceren als één van de backing vocals. Zo strooit hij zelfs tijdens Dame Te Mano, van het vorige album Rebelucionario, met een loepzuivere, dromerige schreeuw, terwijl daaronder de melodieuze baslijn hoorbaar blijft. Daarvoor ga je als muziekliefhebber de hort op.

De band heeft ook nog eens twee verrassingen in petto voor het publiek: Pieter Both van BEEF!.  Hij werkte mee aan het nieuwe album van TenTemPiés en mag tijdens deze show al redelijk vroeg het podium betreden tijdens het nummer Faya. Opvallend is het tempo dat ietwat lager is. Reden hiervoor is dat het laatste nummer meer weg heeft van een reggaeplaat. Een fijne afwisseling rekening houdende met de rest van de setlist.

Pieter Both wordt even later tijdens het optreden ingewisseld voor Belle Doron van CUT_. Zij is de helft van het electroduo dat in 2014 veel bekendheid genoot door de monsterhit Papaoutai van de Belg Stromae te coveren. Belle Doron valt op door haar sterke aanvulling bij het nummer Yo Te Quiero. Bij dit nummer verzorgde zij ook de zang op de plaat. Live zingt ze zuiver, deels Spaans en deels Engels, waardoor het een fijne zit wordt. Frontman Alarcón waagt zich ook aan Engelstalige zang. Het gevaar hierbij is wel dat zanger wat minder oprecht overkomt, omdat hij al zijn ziel en zaligheid in het Spaans kwijt kan. Daarnaast is een sterk accent hoorbaar als Alarcón in het Engels probeert te zingen. Dat kan hij beter vermijden.

Waar TenTemPiés in uitblinkt zijn de vele tempowisselingen. De band maakt erg dansbare muziek, waardoor je als artiest het publiek al wat makkelijker meekrijgt. De kracht van de band zit ‘m ook in de tempowisselingen. Het gaat hier niet om tempowisselingen tijdens het hele optreden, maar het aanpassen van het tempo binnen één nummer. Het ene moment kunnen de heupen los worden geschud, het andere moment kan er ordinair worden gesprongen, inclusief moshpit. Het andere moment keert de rust weer terug.

TenTemPiés toont dankbaarheid en weet ook het publiek op de knieën te krijgen. Zo regisseert de frontman zelf de opbouw naar het geven van een toegift. De bandleden doen alsof ze van het podium stappen, maar ze verdwijnen niet echt. De TenTemPiés-aanvoerder geeft als instructie mee aan het publiek om zoveel mogelijk lawaai te maken. Het gevolg is dan ook dat de band weer zogenaamd terug het podium opstapt voor een toegift. TenTemPiés speelt uiteindelijk nog een aantal nummers en gaat door waar het gebleven was. Het publiek is weer om en er wordt toegewerkt naar een episch einde met hard en snel drumspel, schreeuwend gitaargeluid en wederom de vele tempowisselingen. Dit allemaal bij elkaar opgeteld maakt TenTemPiés een steengoede live-act.