Als Heartsnatcher begint is Manifesto in ieder geval nog pijnlijk leeg. Natuurlijk is een halflege zaal normaal bij een lokale bandjesavond, maar twintig man is toch wel karig. Dat is zonde, want Heatsnatcher is een interessante act. Jos van Tol, oftewel de drummer van Jacco Gardner, was na twee jaar touren waarschijnlijk zo moe geworden van al die sixties psychedelica, dat hij iets totaal anders besloot te doen. Hij stofte een van de eerste computers uit de jaren tachtig af en creëerde een vervreemdend, noise-achtig maar vooral onlogisch solodebuut.
Outgaze zwemt organisatorisch én muzikaal tegen de stroom in
Heartsnatcher zoemt en ruist, Couleur Café showt muzikaal talent en The Treasure of Grundo verzuipt in technische problemen
Poppodia programmeren vooral bekende acts, want met een dichtgedraaide subsidiekraan betekent een lege zaal een probleem. Eerste slachtoffer is natuurlijk het alternatieve bandje, het bandje dat afwijkt, het bandje dat door de meeste mensen niet begrepen wordt. Ziedaar het uitgangspunt van de nieuwe Hoornse muziekavond Outgaze: rare bandjes een podium geven. Maar komt er ook iemand op af?
In onze albumrecensie schreven we al dat triumph without euforia een flinke kluif is, en live is dat niet anders. Van Tol gooit er in het begin een standaard synthloop in, maar die houdt hij vervolgens wel tien minuten lang aan. Het is een kwartier wachten op de eerste conventionele beat, maar voor je het weet gooit Van Tol daar een enorme lading ruis overheen. Hoe ondoorgrondelijk de muziek ook mag zijn, de zaal stroomt langzaam wat voller.
"Hij gaat nog een keer een hit maken", grapt een van de binnengekomen toeschouwers. Het is in ieder geval zonneklaar waarom Heartsnatcher op het 24 Hour Dronefest stond. Hij gooit een laag noise naar het publiek, met daaroverheen geluiden die het meest doen denken aan een overslaande vinylplaat. Het volgende moment klinkt opeens een harde technokick. Met deze variatie weet Van Tol het enigszins behapbaar te houden, al klinkt er soms ook minutenlang een monotoon gezoem. Heartsnatcher staat maar een half uur op het podium - veel langer had hij de aandacht ook niet vast gehouden - maar zet in die tijd wel de toon voor de rest van de avond.
De Hoornse tieners van Couleur Café willen in de voetsporen treden van hun helden. Het is niet moeilijk om te horen wie dat zijn: de dromerige shoegaze lijkt op Slowdive, de stem van zanger Marnix Vinkenborg heeft iets van Ian Curtis van Joy Division, en de refreinen doen denken aan de glamrock van The Cure. Vandaar die oorbel van Vinkenborg misschien.
Maar van een gebrek aan originaliteit kun je de jongens eigenlijk niet beschuldigen. Er zijn genoeg verrassingen: Vinkenborg schreeuwt het soms uit, of plotseling voegt de bassist een muur van lage tonen aan het geluid toe. De zaal is tijdens het optreden minstens halfvol gelopen. Er staat zo'n zestig man, geen slechte score voor een bandjesavond.
Het is vooral een consistent geluid wat Couleur Café nog mist. Het ene moment is het jaren negentig shoegaze, het andere moment glamrock uit de jaren zeventig. Soms doet Couleur Café denken aan een coverbandje dat al hun lievelingsnummers speelt, maar dat is toch te weinig eer. De jongens hebben duidelijk talent voor songwriting, en nog alle tijd om uit te vinden waar ze echt heen willen.
Aan het Haarlemse duo The Treasure of Grundo om de avond in te koppen, maar het eerste kwartier valt door technische problemen compleet in het water. Het geluid is slecht, maar het is ook vervelend als je gitaar ermee ophoudt. Onbedoeld levert het een soort synthballad op die nog wel oké is. Het is lastig om na zo'n begin nog een goed optreden neer te zetten, en dat lukt het duo dan ook niet.
Het debuut met de bizarre naam Dýsantzú is best bijzonder en af en toe is dat vanavond terug te horen. Noisegitaar gecombineerd met een kitscherig synthesizer, soms tegen Super Mario-geluiden aan. Maar in andere nummers gebeurt te weinig, en dan valt de synthesizer ook nog eens uit. De technische problemen doen het toch al niet zo enerveerde optreden de das om.
Toch kun je Outgaze muzikaal en qua opkomst best geslaagd noemen. De avond werd georganiseerd door Jos van Tol - alias Heartsnatcher - en Marnix Vinkenborg, de zanger van Couleur Café. Handig, op je eigen avond spelen als je geen budget hebt. Vinkenborg vertelde in ons interview over zijn droom van een ontdekfestival in de trant van Le Guess Who?, maar dan met regionale bandjes. De eerstvolgende uitdaging is nu om op de tweede editie drie andere interessante bandjes neer te zetten.